|
|
| [1]μη πολλοι διδασκαλοι γινεσθε αδελφοι μου ειδοτες οτι μειζον κριμα λημψομεθα |
[1]My brethren, be not many masters, knowing that we shall receive the greater condemnation. |
| [2]πολλα γαρ πταιομεν απαντες ει τις εν λογω ου πταιει ουτος τελειος ανηρ δυνατος χαλιναγωγησαι και ολον το σωμα |
[2]For in many things we sin all. If any man sin not in word, he is a perfect man, and able to bridle all the body. |
| [3]ει δε των ιππων τους χαλινους εις τα στοματα βαλλομεν εις το πειθεσθαι αυτους ημιν και ολον το σωμα αυτων μεταγομεν |
[3]Behold, we put bits into the horses' mouths that they should obey us, and we turn about all their body. |
| [4]ιδου και τα πλοια τηλικαυτα οντα και υπο ανεμων σκληρων ελαυνομενα μεταγεται υπο ελαχιστου πηδαλιου οπου η ορμη του ευθυνοντος βουλεται |
[4]Behold also the ships, which though they be so great, and are driven of fierce winds, yet are they turned about with a very small rudder, whithersoever the governor listeth. |
| [5]ουτως και η γλωσσα μικρον μελος εστιν και μεγαλα αυχει ιδου ηλικον πυρ ηλικην υλην αναπτει |
[5]Even so the tongue is a little member, and boasteth of great things: behold, how great a thing a little fire kindleth. |
| [6]και η γλωσσα πυρ ο κοσμος της αδικιας η γλωσσα καθισταται εν τοις μελεσιν ημων η σπιλουσα ολον το σωμα και φλογιζουσα τον τροχον της γενεσεως και φλογιζομενη υπο της γεεννης |
[6]And the tongue is fire, yea, a world of wickedness: so is the tongue set among our members, that it defileth the whole body, and setteth on fire the course of nature, and it is set on fire of hell. |
| [7]πασα γαρ φυσις θηριων τε και πετεινων ερπετων τε και εναλιων δαμαζεται και δεδαμασται τη φυσει τη ανθρωπινη |
[7]For the whole nature of beasts, and of birds and of creeping things, and things of the sea is tamed and hath been tamed of the nature of man. |
| [8]την δε γλωσσαν ουδεις δαμασαι δυναται ανθρωπων ακαταστατον κακον μεστη ιου θανατηφορου |
[8]But the tongue can no man tame. It is an unruly evil, full of deadly poison. |
| [9]εν αυτη ευλογουμεν τον κυριον και πατερα και εν αυτη καταρωμεθα τους ανθρωπους τους καθ ομοιωσιν θεου γεγονοτας |
[9]Therewith bless we God even the Father, and therewith curse we men, which are made after the similitude of God. |
| [10]εκ του αυτου στοματος εξερχεται ευλογια και καταρα ου χρη αδελφοι μου ταυτα ουτως γινεσθαι |
[10]Out of one mouth proceedeth blessing and cursing: my brethren, these things ought not so to be. |
| [11]μητι η πηγη εκ της αυτης οπης βρυει το γλυκυ και το πικρον |
[11]Doth a fountain send forth at one place sweet water and bitter? |
| [12]μη δυναται αδελφοι μου συκη ελαιας ποιησαι η αμπελος συκα ουτε αλυκον γλυκυ ποιησαι υδωρ |
[12]Can the fig tree, my brethren, bring forth olives, other a vine figs? So can no fountain make both salt water and sweet. |
| [13]τις σοφος και επιστημων εν υμιν δειξατω εκ της καλης αναστροφης τα εργα αυτου εν πραυτητι σοφιας |
[13]Who is a wise man and endued with knowledge among you? let him show by good conversation his works in meekness of wisdom. |
| [14]ει δε ζηλον πικρον εχετε και εριθειαν εν τη καρδια υμων μη κατακαυχασθε και ψευδεσθε κατα της αληθειας |
[14]But if ye have bitter envying and strife in your hearts, rejoice not, neither be liars against the truth. |
| [15]ουκ εστιν αυτη η σοφια ανωθεν κατερχομενη αλλα επιγειος ψυχικη δαιμονιωδης |
[15]This wisdom descendeth not from above, but is earthly, sensual, and devilish. |
| [16]οπου γαρ ζηλος και εριθεια εκει ακαταστασια και παν φαυλον πραγμα |
[16]For where envying and strife is, there is sedition, and all manner of evil works. |
| [17]η δε ανωθεν σοφια πρωτον μεν αγνη εστιν επειτα ειρηνικη επιεικης ευπειθης μεστη ελεους και καρπων αγαθων αδιακριτος ανυποκριτος |
[17]But the wisdom that is from above, is first pure, then peaceable, gentle, easy to be entreated, full of mercy and good fruits without judging, and without hypocrisy. |
| [18]καρπος δε δικαιοσυνης εν ειρηνη σπειρεται τοις ποιουσιν ειρηνην |
[18]And the fruit of righteousness is sown in peace, of them that make peace. |