|
[1]הלינ מללת עמכונ דלא תתכשׁלונ |
[1]Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα μὴ σκανδαλισθῆτε |
[2]נפקונכונ גיר מנ כנושׁתהונ ותאתא שׁעתא דכל דנקטולכונ נסבר דקורבנא מקרב לאלהא |
[2]ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς· ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ. |
[3]והלינ נעבדונ מטל דלא ידעו ולא לאבי ולא לי |
[3]καὶ ταῦτα ποιήσουσιν ὑμῖν, ὅτι οὐκ ἔγνωσαν τὸν πατέρα οὐδὲ ἐμέ. |
[4]הלינ מללת עמכונ דמא דאתא עדנהינ תעהדונ אנינ דאנא אמרת לכונ הלינ דינ מנ קדימ לא אמרת לכונ דעמכונ הוית |
[4]ἀλλὰ ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα ὅταν ἔλθῃ ἡ ὥρα, μνημονεύητε αὐτῶν, ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν. ταῦτα δὲ ὑμῖν ἐξ ἀρχῆς οὐκ εἶπον, ὅτι μεθ’ ὑμῶν ἤμην. |
[5]השׁא דינ אזל אנא לות מנ דשׁדרני ולא אנשׁ מנכונ משׁאל לי לאיכא אזל אנת |
[5]νῦν δὲ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με, καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἐρωτᾷ με, Ποῦ ὑπάγεις; |
[6]אמרת לכונ גיר הלינ ואתת כריותא ומלת לבותכונ |
[6]ἀλλ’ ὅτι ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἡ λύπη πεπλήρωκεν ὑμῶν τὴν καρδίαν. |
[7]אלא אנא שׁררא אמר אנא לכונ דפקח לכונ דאנא אזל אנ גיר אנא לא אזל אנא פרקלטא לא אתא לותכונ אנ דינ אזל אשׁדריוהי לותכונ |
[7]ἀλλ’ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω· ἐὰν γὰρ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς. |
[8]ומא דאתא הו נכסיוהי לעלמא על חטיתא ועל זדיקותא ועל דינא |
[8]καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως· |
[9]על חטיתא דלא מהימנינ בי |
[9]περὶ ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ· |
[10]על זדיקותא דינ דלות אבי אזל אנא ולא תוב חזינ אנתונ לי |
[10]περὶ δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸν πατέρα μου ὑπάγω, καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με· |
[11]על דינא דינ דארכונא דעלמא הנא דינ הו |
[11]περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται. |
[12]תוב סגי אית לי למאמר לכונ אלא לא משׁכחינ אנתונ למאחד השׁא |
[12]ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ’ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι |
[13]מא דאתא דינ רוחא דשׁררא הו נדברכונ בכלה שׁררא לא גיר נמלל מנ רעינ נפשׁה אלא כל דנשׁמע הו נמלל ועתידתא נודעכונ |
[13]ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πάσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν. |
[14]והו נשׁבחני מטל דמנ דילי נסב ונחויכונ |
[14]ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει, ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται, καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν. |
[15]כל מדמ דאית לאבי דילי הו מטל הנא אמרת לכונ דמנ דילי נסב ונחויכונ |
[15]πάντα ὅσα ἔχει ὁ πατὴρ, ἐμά ἐστι· διὰ τοῦτο εἶπον, ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται, καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν. |
[16]קליל ולא תחזונני ותוב קליל ותחזונני דאזל אנא לות אבא |
[16]μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέ με, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με, ὅτι ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν πατέρα |
[17]ואמרו הוו תלמידוהי חד לחד מנא הי הדא דאמר לנ דקליל ולא תחזונני ותוב קליל ותחזונני ודאזל אנא לות אבי |
[17]εἶπον οὖν ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς ἀλλήλους, Τί ἐστι τοῦτο ὃ λέγει ἡμῖν, Μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέ με, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με; καὶ ὅτι Ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν πατέρα; |
[18]ואמרינ הוו מנא הי הדא קליל דאמר לא ידעיננ מנא ממלל |
[18]ἔλεγον οὖν, Τοῦτο τί ἐστιν ὃ λέγει, τὸ μικρόν; οὐκ οἴδαμεν τί λαλεῖ. |
[19]ישׁוע דינ ידע דבעינ הוו למשׁאלותה ואמר להונ על הדא בעינ אנתונ עמ חדדא דאמרת לכונ דקליל ולא תחזונני ותוב קליל ותחזונני |
[19]ἔγνω οὖν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἤθελον αὐτὸν ἐρωτᾷν, καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Περὶ τούτου ζητεῖτε μετ’ ἀλλήλων, ὅτι εἶπον, Μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέ με, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με; |
[20]אמינ אמינ אמר אנא לכונ דתבכונ אנתונ ותאלונ ועלמא נחדא ולכונ תכרא אלא כריותכונ לחדותא תהוא |
[20]ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ’ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται. |
[21]אנתתא מא דילדא כריא לה דמטא יומא דמולדה מא דילדת דינ ברא לא עהדא אולצנה מטל חדותא דאתילד ברנשׁא בעלמא |
[21]ἡ γυνὴ ὅταν τίκτῃ λύπην ἔχει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτῆς· ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως, διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον. |
[22]אפ אנתונ השׁא כריא לכונ תוב דינ אחזיכונ ונחדא לבכונ וחדותכונ לא אנשׁ נסב מנכונ |
[22]καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς, καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν |
[23]ובהו יומא לי לא תשׁאלונ מדמ אמינ אמינ אמר אנא לכונ דכל מדמ דתשׁאלונ לאבי בשׁמי נתל לכונ |
[23]καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐμὲ οὐκ ἐρωτήσετε οὐδέν. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὅσα ἄν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δώσει ὑμῖν. |
[24]עדמא להשׁא לא שׁאלתונ מדמ בשׁמי שׁאלו ותסבונ דתהוא חדותכונ משׁמליא |
[24]ἕως ἄρτι οὐκ ᾐτήσατε οὐδὲν ἐν τῷ ὀνόματί μου· αἰτεῖτε, καὶ λήψεσθε, ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη. |
[25]הלינ בפלאתא מללת עמכונ אתיא דינ שׁעתא אמתי דלא אמלל עמכונ בפלאתא אלא עינ בגלא אבדק לכונ על אבא |
[25]Ταῦτα ἐν παροιμίαις λελάληκα ὑμῖν· ἀλλ᾽ ἔρχεται ὥρα ὅτε οὐκέτι ἐν παροιμίαις λαλήσω ὑμῖν, ἀλλὰ παῤῥησίᾳ περὶ τοῦ πατρὸς ἀναγγελῶ ὑμῖν. |
[26]בהו יומא דתשׁאלונ בשׁמי ולא אמר אנא לכונ דאנא אבעא מנ אבא עליכונ |
[26]ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐν τῷ ὀνόματί μου αἰτήσεσθε· καὶ οὐ λέγω ὑμῖν ὅτι ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα περὶ ὑμῶν· |
[27]הו גיר אבא רחמ לכונ דאנתונ רחמתונני והימנתונ דאנא מנ לות אלהא נפקת |
[27]αὐτὸς γὰρ ὁ πατὴρ φιλεῖ ὑμᾶς, ὅτι ὑμεῖς ἐμὲ πεφιλήκατε, καὶ πεπιστεύκατε ὅτι ἐγὼ παρὰ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον. |
[28]נפקת מנ לות אבא ואתית לעלמא ותוב שׁבק אנא לעלמא ואזל אנא לי לות אבא |
[28]ἐξῆλθον παρὰ τοῦ πατρός, καὶ ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον· πάλιν ἀφίημι τὸν κόσμον, καὶ πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα. |
[29]אמרינ לה תלמידוהי הא השׁא גליאית ממלל אנת ופלאתא ולא חדא אמר אנת |
[29]λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, Ἴδε νῦν παῤῥησίᾳ λαλεῖς, καὶ παροιμίαν οὐδεμίαν λέγεις. |
[30]השׁא ידעינ חננ דכל מדמ ידע אנת ולא סניק אנת דאנשׁ נשׁאלכ בהדא מהימנינ חננ דמנ אלהא נפקת |
[30]νῦν οἴδαμεν ὅτι οἶδας πάντα, καὶ οὐ χρείαν ἔχεις ἵνα τίς σε ἐρωτᾷ· ἐν τούτῳ πιστεύομεν ὅτι ἀπὸ Θεοῦ ἐξῆλθες. |
[31]אמר להונ ישׁוע הימנו |
[31]ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Ἄρτι πιστεύετε; |
[32]דהא אתיא שׁעתא והשׁא אתת דתתבדרונ אנשׁ לאתרה ותשׁבקונני בלחודי ולא הוית בלחודי דאבא עמי הו |
[32]ἰδού, ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐλήλυθεν, ἵνα σκορπισθῆτε ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια, καὶ ἐμὲ μόνον ἀφῆτε· καὶ οὐκ εἰμὶ μόνος, ὅτι ὁ πατὴρ μετ’ ἐμοῦ ἐστι. |
[33]הלינ אמרת לכונ דבי נהוא לכונ שׁלמא בעלמא הוא לכונ אולצנא אלא אתלבבו אנא זכיתה לעלמא |
[33]ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. |