|
[1]Locutusque est Dominus ad Moysen in monte Sinai, dicens:
[2]Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Quando ingressi fueritis terram quam ego dabo vobis, sabbatizes sabbatum Domino.
[3]Sex annis seres agrum tuum, et sex annis putabis vineam tuam, colligesque fructus ejus:
[4]septimo autem anno sabbatum erit terræ, requietionis Domini: agrum non seres, et vineam non putabis.
[5]Quæ sponte gignet humus, non metes: et uvas primitiarum tuarum non colliges quasi vindemiam: annus enim requietionis terræ est:
[6]sed erunt vobis in cibum, tibi et servo tuo, ancillæ et mercenario tuo, et advenæ qui peregrinantur apud te:
[7]jumentis tuis et pecoribus, omnia quæ nascuntur præbebunt cibum.
[8]Numerabis quoque tibi septem hebdomadas annorum, id est, septies septem, quæ simul faciunt annos quadraginta novem:
[9]et clanges buccina mense septimo, decima die mensis, propitiationis tempore, in universa terra vestra.
[10]Sanctificabisque annum quinquagesimum, et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terræ tuæ: ipse est enim jubilæus. Revertetur homo ad possessionem suam, et unusquisque rediet ad familiam pristinam:
[11]quia jubilæus est, et quinquagesimus annus. Non seretis neque metetis sponte in agro nascentia, et primitias vindemiæ non colligetis,
[12]ob sanctificationem jubilæi: sed statim oblata comedetis.
[13]Anno jubilæi, redient omnes ad possessiones suas.
[14]Quando vendes quippiam civi tuo, vel emes ab eo, ne contristes fratrem tuum, sed juxta numerum annorum jubilæi emes ab eo,
[15]et juxta supputationem frugum vendet tibi.
[16]Quanto plures anni remanserint post jubilæum, tanto crescet et pretium: et quanto minus temporis numeraveris, tanto minoris et emptio constabit: tempus enim frugum vendet tibi.
[17]Nolite affligere contribules vestros, sed timeat unusquisque Deum suum, quia ego Dominus Deus vester.
[18]Facite præcepta mea, et judicia custodite, et implete ea: ut habitare possitis in terra absque ullo pavore,
[19]et gignat vobis humus fructus suos, quibus vescamini usque ad saturitatem, nullius impetum formidantes.
[20]Quod si dixeritis: Quid comedemus anno septimo, si non severimus, neque collegerimus fruges nostras?
[21]dabo benedictionem meam vobis anno sexto, et faciet fructus trium annorum:
[22]seretisque anno octavo, et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum: donec nova nascantur, edetis vetera.
[23]Terra quoque non vendetur in perpetuum, quia mea est, et vos advenæ et coloni mei estis:
[24]unde cuncta regio possessionis vestræ sub redemptionis conditione vendetur.
[25]Si attenuatus frater tuus vendiderit possessiunculam suam, et voluerit propinquus ejus, potest redimere quod ille vendiderat.
[26]Sin autem non habuerit proximum, et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire,
[27]computabuntur fructus ex eo tempore quo vendidit: et quod reliquum est, reddet emptori, sicque recipiet possessionem suam.
[28]Quod si non invenerit manus ejus ut reddat pretium, habebit emptor quod emerat, usque ad annum jubilæum. In ipso enim omnis venditio redibit ad dominum et ad possessorem pristinum.
[29]Qui vendiderit domum intra urbis muros, habebit licentiam redimendi, donec unus impleatur annus.
[30]Si non redemerit, et anni circulus fuerit evolutus, emptor possidebit eam, et posteri ejus in perpetuum, et redimi non poterit, etiam in jubilæo.
[31]Sin autem in villa domus, quæ muros non habet, agrorum jure vendetur: si ante redempta non fuerit, in jubilæo revertetur ad dominum.
[32]Ædes Levitarum quæ in urbibus sunt, semper possunt redimi:
[33]si redemptæ non fuerint, in jubilæo revertentur ad dominos, quia domus urbium Levitarum pro possessionibus sunt inter filios Israël.
[34]Suburbana autem eorum non veneant, quia possessio sempiterna est.
[35]Si attenuatus fuerit frater tuus, et infirmus manu, et susceperis eum quasi advenam et peregrinum, et vixerit tecum,
[36]ne accipias usuras ab eo, nec amplius quam dedisti: time Deum tuum, ut vivere possit frater tuus apud te.
[37]Pecuniam tuam non dabis ei ad usuram, et frugum superabundantiam non exiges.
[38]Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut darem vobis terram Chanaan, et essem vester Deus.
[39]Si paupertate compulsus vendiderit se tibi frater tuus, non eum opprimes servitute famulorum,
[40]sed quasi mercenarius et colonus erit: usque ad annum jubilæum operabitur apud te,
[41]et postea egredietur cum liberis suis, et revertetur ad cognationem, ad possessionem patrum suorum.
[42]Mei enim servi sunt, et ego eduxi eos de terra Ægypti: non veneant conditione servorum:
[43]ne affligas eum per potentiam, sed metuito Deum tuum.
[44]Servus et ancilla sint vobis de nationibus quæ in circuitu vestro sunt:
[45]et de advenis qui peregrinantur apud vos, vel qui ex his nati fuerint in terra vestra, hos habebitis famulos:
[46]et hæreditario jure transmittetis ad posteros, ac possidebitis in æternum: fratres autem vestros filios Israël ne opprimatis per potentiam.
[47]Si invaluerit apud vos manus advenæ atque peregrini, et attenuatus frater tuus vendiderit se ei, aut cuiquam de stirpe ejus:
[48]post venditionem potest redimi. Qui voluerit ex fratribus suis, redimet eum,
[49]et patruus, et patruelis, et consanguineus, et affinis. Sin autem et ipse potuerit, redimet se,
[50]supputatis dumtaxat annis a tempore venditionis suæ usque ad annum jubilæum: et pecunia, qua venditus fuerat, juxta annorum numerum, et rationem mercenarii supputata.
[51]Si plures fuerint anni qui remanent usque ad jubilæum, secundum hos reddet et pretium:
[52]si pauci, ponet rationem cum eo juxta annorum numerum, et reddet emptori quod reliquum est annorum,
[53]quibus ante servivit mercedibus imputatis: non affliget eum violenter in conspectu tuo.
[54]Quod si per hæc redimi non potuerit, anno jubilæo egredietur cum liberis suis.
[55]Mei enim sunt servi filii Israël, quos eduxi de terra Ægypti.
|