[1]Psalmus David, cum esset in deserto Idumææ.[2]Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea; quam multipliciter tibi caro mea ![3]In terra deserta, et invia, et inaquosa, sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam.[4]Quoniam melior est misericordia tua super vitas, labia mea laudabunt te.[5]Sic benedicam te in vita mea; et in nomine tuo levabo manus meas.[6]Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum.[7]Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te.[8]Quia fuisti adjutor meus, et in velamento alarum tuarum exsultabo.[9]Adhæsit anima mea post te; me suscepit dextera tua.[10]Ipsi vero in vanum quæsierunt animam meam: introibunt in inferiora terræ;[11]tradentur in manus gladii; partes vulpium erunt.[12]Rex vero lætabitur in Deo; laudabuntur omnes qui jurant in eo, quia obstructum est os loquentium iniqua.