|
[1]Deus creavit de terra hominem, et secundum imaginem suam fecit illum:
[2]et iterum convertit illum in ipsam, et secundum se vestivit illum virtute.
[3]Numerum dierum et tempus dedit illi, et dedit illi potestatem eorum quæ sunt super terram.
[4]Posuit timorem illius super omnem carnem, et dominatus est bestiarum et volatilium.
[5]Creavit ex ipso adjutorium simile sibi: consilium, et linguam, et oculos, et aures, et cor dedit illis excogitandi, et disciplina intellectus replevit illos.
[6]Creavit illis scientiam spiritus, sensu implevit cor illorum, et mala et bona ostendit illis.
[7]Posuit oculum suum super corda illorum, ostendere illis magnalia operum suorum:
[8]ut nomen sanctificationis collaudent, et gloriari in mirabilibus illius; ut magnalia enarrent operum ejus.
[9]Addidit illis disciplinam, et legem vitæ hæreditavit illos.
[10]Testamentum æternum constituit cum illis, et justitiam et judicia sua ostendit illis.
[11]Et magnalia honoris ejus vidit oculus illorum, et honorem vocis audierunt aures illorum. Et dixit illis: Attendite ab omni iniquo.
[12]Et mandavit illis unicuique de proximo suo.
[13]Viæ illorum coram ipso sunt semper: non sunt absconsæ ab oculis ipsius.
[14]In unamquamque gentem præposuit rectorem:
[15]et pars Dei Israël facta est manifesta.
[16]Et omnia opera illorum velut sol in conspectu Dei: et oculi ejus sine intermissione inspicientes in viis eorum.
[17]Non sunt absconsa testamenta per iniquitatem illorum, et omnes iniquitates eorum in conspectu Dei.
[18]Eleemosyna viri quasi signaculum cum ipso, et gratiam hominis quasi pupillam conservabit.
[19]Et postea resurget, et retribuet illis retributionem, unicuique in caput ipsorum, et convertet in interiores partes terræ.
[20]Pœnitentibus autem dedit viam justitiæ, et confirmavit deficientes sustinere, et destinavit illis sortem veritatis.
[21]Convertere ad Dominum, et relinque peccata tua:
[22]precare ante faciem Domini, et minue offendicula.
[23]Revertere ad Dominum, et avertere ab injustitia tua, et nimis odito execrationem:
[24]et cognosce justitias et judicia Dei, et sta in sorte propositionis, et orationis altissimi Dei.
[25]In partes vade sæculi sancti, cum vivis et dantibus confessionem Deo.
[26]Non demoreris in errore impiorum: ante mortem confitere: a mortuo, quasi nihil, perit confessio.
[27]Confiteberis vivens, vivus et sanus confiteberis: et laudabis Deum, et gloriaberis in miserationibus illius.
[28]Quam magna misericordia Domini, et propitiatio illius convertentibus ad se !
[29]Nec enim omnia possunt esse in hominibus, quoniam non est immortalis filius hominis, et in vanitate malitiæ placuerunt.
[30]Quid lucidius sole? et hic deficiet; aut quid nequius quam quod excogitavit caro et sanguis? et hoc arguetur.
[31]Virtutem altitudinis cæli ipse conspicit: et omnes homines terra et cinis.
|