«
Nestle-Aland Greek NT (1993)
N/A GNT
Peshitta NT (1905)
PesNT(1905)
[1]ἴδετε ποταπὴν ἀγάπην δέδωκεν ἡμῖν ὁ πατὴρ ἵνα τέκνα θεοῦ κληθῶμεν· καὶ ἐσμέν. διὰ τοῦτο ὁ κόσμος οὐ γινώσκει ἡμᾶς ὅτι οὐκ ἔγνω αὐτόν. [1]וחזו דכמא סגי חובה דאבא לותנ דבניא קרנ אפ עבדנ מטל הנא עלמא לא ידע לנ מטל דאפלא לה ידע
[2]ἀγαπητοί, νῦν τέκνα θεοῦ ἐσμεν, καὶ οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα. οἴδαμεν ὅτι ἐὰν φανερωθῇ ὅμοιοι αὐτῶ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστιν. [2]חביבי השׁא בנוהי חננ דאלהא ולא אתגלי עדמא להשׁא מנא עתידיננ דנהוא ידעיננ דינ דמא דאתגלי בדמותה הויננ וחזיננ לה איכ מדמ דאיתוהי
[3]καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾽ αὐτῶ ἁγνίζει ἑαυτὸν καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστιν. [3]וכל אינא דאית לה עלוהי הנא סברא מדכא נפשׁה איכ דהו דכא הו
[4]πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίαν ποιεῖ, καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία. [4]מנ דינ דעבד חטיתא עולא סער חטיתא גיר כלה עולא הי
[5]καὶ οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τὰς ἁμαρτίας ἄρῃ, καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῶ οὐκ ἔστιν. [5]וידעינ אנתונ דהו דאתגלי דנסב חטהינ וחטיתא בה לית
[6]πᾶς ὁ ἐν αὐτῶ μένων οὐχ ἁμαρτάνει· πᾶς ὁ ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτὸν οὐδὲ ἔγνωκεν αὐτόν. [6]וכל דבה מקוא לא חטא וכל דחטא לא חזיהי ולא ידעה
[7]τεκνία, μηδεὶς πλανάτω ὑμᾶς· ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην δίκαιός ἐστιν, καθὼς ἐκεῖνος δίκαιός ἐστιν· [7]בני לא אנשׁ נטעיכונ הו דעבד זדיקותא זדיקא הו איכ דאפ הו משׁיחא איתוהי זדיקא
[8]ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ᾽ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει. εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου. [8]הו דסער חטיתא מנ סטנא הו מטל דמנ רשׁיתא הו סטנא חטיא הו ומטל הנא אתחזי ברה דאלהא דנשׁרא עבדוהי דסטנא
[9]πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ, ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῶ μένει· καὶ οὐ δύναται ἁμαρτάνειν, ὅτι ἐκ τοῦ θεοῦ γεγέννηται. [9]כל דאתילד מנ אלהא חטיתא לא עבד מטל דזרעה בה איתוהי ולא משׁכח למחטא דמנ אלהא אתילד
[10]ἐν τούτῳ φανερά ἐστιν τὰ τέκνα τοῦ θεοῦ καὶ τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου· πᾶς ὁ μὴ ποιῶν δικαιοσύνην οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ θεοῦ, καὶ ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ. [10]בהדא מתפרשׁינ בנוהי דאלהא מנ בנוהי דסטנא כל דלא עבד זדיקותא ולא מחב לאחוהי ליתוהי מנ אלהא
[11]ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγγελία ἣν ἠκούσατε ἀπ᾽ ἀρχῆς, ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους· [11]דהנו פוקדנא דשׁמעתונ מנ קדימ דתחבונ חד לחד
[12]οὐ καθὼς κάϊν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦν καὶ ἔσφαξεν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· καὶ χάριν τίνος ἔσφαξεν αὐτόν; ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν, τὰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια. [12]לו איכ קאינ הו דאיתוהי הוא מנ בישׁא וקטל לאחוהי ומטל מנא קטלה אלא מטל דבישׁינ הוו עבדוהי ודאחוהי זדיקינ
[13][καὶ] μὴ θαυμάζετε, ἀδελφοί, εἰ μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. [13]ולא תתדמרונ אחי אנ סנא לכונ עלמא
[14]ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς· ὁ μὴ ἀγαπῶν μένει ἐν τῶ θανάτῳ. [14]חננ ידעיננ דשׁניננ מנ מותא לחיא בהדא דמחביננ לאחינ הו דלא מחב לאחוהי מקוא במותא
[15]πᾶς ὁ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστίν, καὶ οἴδατε ὅτι πᾶς ἀνθρωποκτόνος οὐκ ἔχει ζωὴν αἰώνιον ἐν αὐτῶ μένουσαν. [15]כל גיר דסנא לאחוהי קטל אנשׁא הו וידעינ אנתונ דכל דקטל אנשׁא לא משׁכחינ מקוינ בה חיא דלעלמ
[16]ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην, ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκεν· καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς θεῖναι. [16]בהדא ידעיננ חובה דלותנ דהו יהב נפשׁה חלפינ ואפ חננ זדק לנ דעל אפי אחינ נתל נפשׁתנ
[17]ὃς δ᾽ ἂν ἔχῃ τὸν βίον τοῦ κόσμου καὶ θεωρῇ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ χρείαν ἔχοντα καὶ κλείσῃ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ ἀπ᾽ αὐτοῦ, πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ μένει ἐν αὐτῶ; [17]ואינא דאית לה קנינא דעלמא ונחזא לאחוהי דסניק ונאחוד רחמוהי מנה איכנא אית בה חובה דאלהא
[18]τεκνία, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ ἀλλὰ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ. [18]בני לא נחב חד לחד במלא ובלשׁנא אלא בעבדא ובשׁררא
[19][καὶ] ἐν τούτῳ γνωσόμεθα ὅτι ἐκ τῆς ἀληθείας ἐσμέν, καὶ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πείσομεν τὴν καρδίαν ἡμῶν [19]ובהדא משׁתודעיננ דמנ שׁררא איתינ וקדמ דנאתא הו מפיסיננ לבנ
[20]ὅτι ἐὰν καταγινώσκῃ ἡμῶν ἡ καρδία, ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ θεὸς τῆς καρδίας ἡμῶν καὶ γινώσκει πάντα. [20]דאנ הו לבנ בסר לנ כמא אלהא דרב מנ לבנ וידע כלמדמ
[21]ἀγαπητοί, ἐὰν ἡ καρδία [ἡμῶν] μὴ καταγινώσκῃ, παρρησίαν ἔχομεν πρὸς τὸν θεόν, [21]חביבי אנ לבנ לא בסר לנ גלינ אנינ אפינ קדמ אלהא
[22]καὶ ὃ ἐὰν αἰτῶμεν λαμβάνομεν ἀπ᾽ αὐτοῦ, ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν. [22]וכלמדמ דשׁאליננ נסביננ מנה מטל דנטריננ פוקדנוהי ושׁפירתא סעריננ קדמוהי
[23]καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ, ἵνα πιστεύσωμεν τῶ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ἰησοῦ χριστοῦ καὶ ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, καθὼς ἔδωκεν ἐντολὴν ἡμῖν. [23]והנא הו פוקדנה דנהימנ בשׁמא דברה ישׁוע משׁיחא ונחב חד לחד איכ דפקדנ
[24]καὶ ὁ τηρῶν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐν αὐτῶ μένει καὶ αὐτὸς ἐν αὐτῶ· καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι μένει ἐν ἡμῖν, ἐκ τοῦ πνεύματος οὖ ἡμῖν ἔδωκεν. [24]ואינא דנטר פוקדנוהי בה מתנטר והו שׁרא בה ובהדא מסתכליננ דשׁרא בנ מנ רוחה הי דיהב לנ
Author: Eberhard Nestle (1851–1913), Kurt Aland (1915–1994), Barbara Aland (b. 1937), et al.
Source: sacred-texts.org

See information...
Top