|
[1]Hic liber mandatorum Dei, et lex quæ est in æternum: omnes qui tenent eam pervenient ad vitam: qui autem dereliquerunt eam, in mortem.
[2]Convertere, Jacob, et apprehende eam: ambula per viam ad splendorem ejus contra lumen ejus.
[3]Ne tradas alteri gloriam tuam, et dignitatem tuam genti alienæ.
[4]Beati sumus, Israël, quia quæ Deo placent manifesta sunt nobis.
[5]Animæquior esto, populus Dei, memorabilis Israël:
[6]venundati estis gentibus non in perditionem: sed propter quod in ira ad iracundiam provocastis Deum, traditi estis adversariis.
[7]Exacerbastis enim eum qui fecit vos, Deum æternum, immolantes dæmoniis, et non Deo.
[8]Obliti enim estis Deum qui nutrivit vos, et contristastis nutricem vestram Jerusalem.
[9]Vidit enim iracundiam a Deo venientem vobis, et dixit: Audite, confines Sion: adduxit enim mihi Deus luctum magnum.
[10]Vidi enim captivitatem populi mei, filiorum meorum et filiarum, quam superduxit illis Æternus.
[11]Nutrivi enim illos cum jucunditate; dimisi autem illos cum fletu et luctu.
[12]Nemo gaudeat super me viduam et desolatam: a multis derelicta sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei.
[13]Justitias autem ipsius nescierunt, nec ambulaverunt per vias mandatorum Dei, neque per semitas veritatis ejus cum justitia ingressi sunt.
[14]Veniant confines Sion, et memorentur captivitatem filiorum et filiarum mearum, quam superduxit illis Æternus.
[15]Adduxit enim super illos gentem de longinquo, gentem improbam, et alterius linguæ,
[16]qui non sunt reveriti senem, neque puerorum miserti sunt, et abduxerunt dilectos viduæ, et a filiis unicam desolaverunt.
[17]Ego autem, quid possum adjuvare vos?
[18]qui enim adduxit super vos mala, ipse vos eripiet de manibus inimicorum vestrorum.
[19]Ambulate, filii, ambulate: ego enim derelicta sum sola.
[20]Exui me stola pacis, indui autem me sacco obsecrationis, et clamabo ad Altissimum in diebus meis.
[21]Animæquiores estote, filii; clamate ad Dominum, et eripiet vos de manu principum inimicorum.
[22]Ego enim speravi in æternum salutem vestram, et venit mihi gaudium a Sancto, super misericordia quæ veniet vobis ab æterno salutari nostro.
[23]Emisi enim vos cum luctu et ploratu: reducet autem vos mihi Dominus cum gaudio et jucunditate in sempiternum.
[24]Sicut enim viderunt vicinæ Sion captivitatem vestram a Deo, sic videbunt et in celeritate salutem vestram a Deo, quæ superveniet vobis cum honore magno et splendore æterno.
[25]Filii, patienter sustinete iram quæ supervenit vobis: persecutus est enim te inimicus tuus: sed cito videbis perditionem ipsius, et super cervices ipsius ascendes.
[26]Delicati mei ambulaverunt vias asperas: ducti sunt enim ut grex direptus ab inimicis.
[27]Animæquiores estote, filii, et proclamate ad Dominum: erit enim memoria vestra ab eo qui duxit vos.
[28]Sicut enim fuit sensus vester ut erraretis a Deo, decies tantum iterum convertentes requiretis eum:
[29]qui enim induxit vobis mala, ipse rursum adducet vobis sempiternam jucunditatem cum salute vestra.
[30]Animæquior esto, Jerusalem: exhortatur enim te, qui te nominavit.
[31]Nocentes peribunt, qui te vexaverunt: et qui gratulati sunt in tua ruina, punientur.
[32]Civitates quibus servierunt filii tui, punientur, et quæ accepit filios tuos.
[33]Sicut enim gavisa est in tua ruina, et lætata est in casu tuo, sic contristabitur in sua desolatione,
[34]et amputabitur exsultatio multitudinis ejus, et gaudimonium ejus erit in luctum.
[35]Ignis enim superveniet ei ab Æterno in longiturnis diebus, et habitabitur a dæmoniis in multitudine temporis.
[36]Circumspice, Jerusalem, ad orientem, et vide jucunditatem a Deo tibi venientem.
[37]Ecce enim veniunt filii tui, quos dimisisti dispersos: veniunt collecti ab oriente usque ad occidentem, in verbo Sancti, gaudentes in honorem Dei.
|