«
Peshitta NT (1905)
PesNT(1905)
Greek Textus Receptus (1550/1894)
TR GNT
[1]אנ הכיל קמתונ עמ משׁיחא דלעל בעו אתר דמשׁיחא יתב על ימינא דאלהא [1]ει ουν συνηγερθητε τω χριστω τα ανω ζητειτε ου ο χριστος εστιν εν δεξια του θεου καθημενος
[2]דלעל אתרעו ולא דבארעא [2]τα ανω φρονειτε μη τα επι της γης
[3]מיתתונ לכונ גיר וחייכונ כסינ עמ משׁיחא באלהא [3]απεθανετε γαρ και η ζωη υμων κεκρυπται συν τω χριστω εν τω θεω
[4]ואמתי דמשׁיחא מתגלא דהויו חיינ הידינ אפ אנתונ תתגלונ עמה בשׁובחא [4]οταν ο χριστος φανερωθη η ζωη ημων τοτε και υμεις συν αυτω φανερωθησεσθε εν δοξη
[5]אמיתו הכיל הדמיכונ דבארעא זניותא וטנפותא וכאבא ורגתא בישׁתא ועלובותא דהי הי דחלת פתכרא [5]νεκρωσατε ουν τα μελη υμων τα επι της γης πορνειαν ακαθαρσιαν παθος επιθυμιαν κακην και την πλεονεξιαν ητις εστιν ειδωλολατρεια
[6]מטל הלינ גיר אתא רוגזה דאלהא על בניה דלא מתטפיסנותא [6]δι α ερχεται η οργη του θεου επι τους υιους της απειθειας
[7]ובהלינ אפ אנתונ הלכתונ מנ קדימ כד מתהפכינ הויתונ בהינ [7]εν οις και υμεις περιεπατησατε ποτε οτε εζητε εν αυτοις
[8]השׁא דינ אניחו מנכונ כלהינ הלינ רוגזא חמתא בישׁותא גודפא ממללא טנפא [8]νυνι δε αποθεσθε και υμεις τα παντα οργην θυμον κακιαν βλασφημιαν αισχρολογιαν εκ του στοματος υμων
[9]ולא תהוונ מדגלינ חד בחד אלא שׁולחוהי לברנשׁא עתיקא עמ כלהונ הופכוהי [9]μη ψευδεσθε εις αλληλους απεκδυσαμενοι τον παλαιον ανθρωπον συν ταις πραξεσιν αυτου
[10]ולבשׁו חדתא דמתחדת בידעתא בדמותא דבריה [10]και ενδυσαμενοι τον νεον τον ανακαινουμενον εις επιγνωσιν κατ εικονα του κτισαντος αυτον
[11]כר דלית יהודיא וארמיא ולא גזורתא ועורלותא ולא יוניא וברבריא ולא עבדא וברחארא אלא כל ובכלנשׁ משׁיחא הו [11]οπου ουκ ενι ελλην και ιουδαιος περιτομη και ακροβυστια βαρβαρος σκυθης δουλος ελευθερος αλλα τα παντα και εν πασιν χριστος
[12]לבשׁו הכיל איכ גביא דאלהא קדישׁא וחביבא רחמא ורוחפא ובסימותא ומכיכות רעינא וניחותא ונגירות רוחא [12]ενδυσασθε ουν ως εκλεκτοι του θεου αγιοι και ηγαπημενοι σπλαγχνα οικτιρμων χρηστοτητα ταπεινοφροσυνην πραοτητα μακροθυμιαν
[13]והויתונ מסיברינ חד לחד ושׁבקינ חד לחד ואנ אית לאנשׁ על חברה רועמא איכנא דמשׁיחא שׁבק לכונ הכנא אפ אנתונ שׁבוקו [13]ανεχομενοι αλληλων και χαριζομενοι εαυτοις εαν τις προς τινα εχη μομφην καθως και ο χριστος εχαρισατο υμιν ουτως και υμεις
[14]ועמ הלינ כלהינ חובא דהויו חזקא דגמירותא [14]επι πασιν δε τουτοις την αγαπην ητις εστιν συνδεσμος της τελειοτητος
[15]ושׁלמה דמשׁיחא נדבר לבותכונ דלה אתקריתונ בחד פגר והויתונ מודינ למשׁיחא [15]και η ειρηνη του θεου βραβευετω εν ταις καρδιαις υμων εις ην και εκληθητε εν ενι σωματι και ευχαριστοι γινεσθε
[16]דמלתה תעמר בכונ עתיראית בכל חכמא והויתונ מלפינ ורדינ נפשׁכונ במזמורא ובתשׁבחתא ובזמירתא דרוחא ובטיבותא הויתונ זמרינ בלבותכונ לאלהא [16]ο λογος του χριστου ενοικειτω εν υμιν πλουσιως εν παση σοφια διδασκοντες και νουθετουντες εαυτους ψαλμοις και υμνοις και ωδαις πνευματικαις εν χαριτι αδοντες εν τη καρδια υμων τω κυριω
[17]וכל מדמ דסערינ אנתונ במלתא ובעבדא בשׁמה דמרנ ישׁוע משׁיחא הויתונ עבדינ והויתונ מודינ באידה לאלהא אבא [17]και παν ο τι αν ποιητε εν λογω η εν εργω παντα εν ονοματι κυριου ιησου ευχαριστουντες τω θεω και πατρι δι αυτου
[18]נשׁא אשׁתעבדינ לבעליכינ איכ דזדק במשׁיחא [18]αι γυναικες υποτασσεσθε τοις ιδιοις ανδρασιν ως ανηκεν εν κυριω
[19]גברא אחבו נשׁיכונ ולא תהוונ מרירינ עליהינ [19]οι ανδρες αγαπατε τας γυναικας και μη πικραινεσθε προς αυτας
[20]בניא אשׁתמעו לאבהיכונ בכלמדמ הכנא גיר שׁפיר קדמ מרנ [20]τα τεκνα υπακουετε τοις γονευσιν κατα παντα τουτο γαρ εστιν ευαρεστον τω κυριω
[21]אבהא לא תרגזונ בניכונ דלא נתתעיקונ [21]οι πατερες μη ερεθιζετε τα τεκνα υμων ινα μη αθυμωσιν
[22]עבדא אשׁתמעו בכלמדמ למריכונ דפגרא לא במחזא עינא איכ הנונ דשׁפרינ לבנינשׁא אלא בלבא פשׁיטא ובדחלתה דמריא [22]οι δουλοι υπακουετε κατα παντα τοις κατα σαρκα κυριοις μη εν οφθαλμοδουλειαις ως ανθρωπαρεσκοι αλλ εν απλοτητι καρδιας φοβουμενοι τον θεον
[23]וכל דעבדינ אנתונ מנ כלה נפשׁכונ עבדו איכ דלמרנ ולא איכ דלבנינשׁא [23]και παν ο τι εαν ποιητε εκ ψυχης εργαζεσθε ως τω κυριω και ουκ ανθρωποις
[24]ודעו דמנ מרנ מקבליתונ פורענא בירתותא למריא גיר משׁיחא פלחיתונ [24]ειδοτες οτι απο κυριου αποληψεσθε την ανταποδοσιν της κληρονομιας τω γαρ κυριω χριστω δουλευετε
[25]מסכלנא דינ מתפרע איכ מדמ דאסכל ולית מסב באפא [25]ο δε αδικων κομιειται ο ηδικησεν και ουκ εστιν προσωποληψια
Author: Stephanus (1550), with variants of Scrivener (1894)
Source: unbound.biola.edu
Top