|
[1]Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
[2]Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem.
[3]Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.
[4]Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suæ: et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
[5]Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia,
[6]qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ:
[7]qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
[8]Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
[9]Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
[10]Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.
[11]Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
[12]Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:
[13]sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri.
[14]Ausculta hæc, Job: sta, et considera mirabilia Dei.
[15]Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus?
[16]Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
[17]Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro?
[18]Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
[19]Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
[20]Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
[21]At nunc non vident lucem: subito aër cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
[22]Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
[23]Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et judicio, et justitia: et enarrari non potest.
[24]Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.
|