|
[1]Et factum est: cum consummasset Jesus sermones hos omnes, dixit discipulis suis:
[2]Scitis quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis tradetur ut crucifigatur.
[3]Tunc congregati sunt principes sacerdotum, et seniores populi, in atrium principis sacerdotum, qui dicebatur Caiphas:
[4]et consilium fecerunt ut Jesum dolo tenerent, et occiderent.
[5]Dicebant autem: Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo.
[6]Cum autem Jesus esset in Bethania in domo Simonis leprosi,
[7]accessit ad eum mulier habens alabastrum unguenti pretiosi, et effudit super caput ipsius recumbentis.
[8]Videntes autem discipuli, indignati sunt, dicentes: Ut quid perditio hæc?
[9]potuit enim istud venundari multo, et dari pauperibus.
[10]Sciens autem Jesus, ait illis: Quid molesti estis huic mulieri? opus enim bonum operata est in me.
[11]Nam semper pauperes habetis vobiscum: me autem non semper habetis.
[12]Mittens enim hæc unguentum hoc in corpus meum, ad sepeliendum me fecit.
[13]Amen dico vobis, ubicumque prædicatum fuerit hoc Evangelium in toto mundo, dicetur et quod hæc fecit in memoriam ejus.
[14]Tunc abiit unus de duodecim, qui dicebatur Judas Iscariotes, ad principes sacerdotum:
[15]et ait illis: Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam? At illi constituerunt ei triginta argenteos.
[16]Et exinde quærebat opportunitatem ut eum traderet.
[17]Prima autem die azymorum accesserunt discipuli ad Jesum, dicentes: Ubi vis paremus tibi comedere Pascha?
[18]At Jesus dixit: Ite in civitatem ad quemdam, et dicite ei: Magister dicit: Tempus meum prope est, apud te facio Pascha cum discipulis meis.
[19]Et fecerunt discipuli sicut constituit illis Jesus, et paraverunt Pascha.
[20]Vespere autem facto, discumbebat cum duodecim discipulis suis.
[21]Et edentibus illis, dixit: Amen dico vobis, quia unus vestrum me traditurus est.
[22]Et contristati valde, cœperunt singuli dicere: Numquid ego sum Domine?
[23]At ipse respondens, ait: Qui intingit mecum manum in paropside, hic me tradet.
[24]Filius quidem hominis vadit, sicut scriptum est de illo: væ autem homini illi, per quem Filius hominis tradetur ! bonum erat ei, si natus non fuisset homo ille.
[25]Respondens autem Judas, qui tradidit eum, dixit: Numquid ego sum Rabbi? Ait illi: Tu dixisti.
[26]Cœnantibus autem eis, accepit Jesus panem, et benedixit, ac fregit, deditque discipulis suis, et ait: Accipite, et comedite: hoc est corpus meum.
[27]Et accipiens calicem, gratias egit: et dedit illis, dicens: Bibite ex hoc omnes.
[28]Hic est enim sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur in remissionem peccatorum.
[29]Dico autem vobis: non bibam amodo de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam vobiscum novum in regno Patris mei.
[30]Et hymno dicto, exierunt in montem Oliveti.
[31]Tunc dicit illis Jesus: Omnes vos scandalum patiemini in me in ista nocte. Scriptum est enim: Percutiam pastorem, et dispergentur oves gregis.
[32]Postquam autem resurrexero, præcedam vos in Galilæam.
[33]Respondens autem Petrus, ait illi: Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego numquam scandalizabor.
[34]Ait illi Jesus: Amen dico tibi, quia in hac nocte, antequam gallus cantet, ter me negabis.
[35]Ait illi Petrus: Etiamsi oportuerit me mori tecum, non te negabo. Similiter et omnes discipuli dixerunt.
[36]Tunc venit Jesus cum illis in villam, quæ dicitur Gethsemani, et dixit discipulis suis: Sedete hic donec vadam illuc, et orem.
[37]Et assumpto Petro, et duobus filiis Zebedæi, cœpit contristari et mœstus esse.
[38]Tunc ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate mecum.
[39]Et progressus pusillum, procidit in faciem suam, orans, et dicens: Pater mi, si possibile est, transeat a me calix iste: verumtamen non sicut ego volo, sed sicut tu.
[40]Et venit ad discipulos suos, et invenit eos dormientes, et dicit Petro: Sic non potuistis una hora vigilare mecum?
[41]Vigilate, et orate ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma.
[42]Iterum secundo abiit, et oravit, dicens: Pater mi, si non potest hic calix transire nisi bibam illum, fiat voluntas tua.
[43]Et venit iterum, et invenit eos dormientes: erant enim oculi eorum gravati.
[44]Et relictis illis, iterum abiit, et oravit tertio, eumdem sermonem dicens.
[45]Tunc venit ad discipulos suos, et dicit illis: Dormite jam, et requiescite: ecce appropinquavit hora, et Filius hominis tradetur in manus peccatorum.
[46]Surgite, eamus: ecce appropinquavit qui me tradet.
[47]Adhuc eo loquente, ecce Judas unus de duodecim venit, et cum eo turba multa cum gladiis et fustibus, missi a principibus sacerdotum, et senioribus populi.
[48]Qui autem tradidit eum, dedit illis signum, dicens: Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum.
[49]Et confestim accedens ad Jesum, dixit: Ave Rabbi. Et osculatus est eum.
[50]Dixitque illi Jesus: Amice, ad quid venisti? Tunc accesserunt, et manus injecerunt in Jesum, et tenuerunt eum.
[51]Et ecce unus ex his qui erant cum Jesu, extendens manum, exemit gladium suum, et percutiens servum principis sacerdotum amputavit auriculam ejus.
[52]Tunc ait illi Jesus: Converte gladium tuum in locum suum: omnes enim, qui acceperint gladium, gladio peribunt.
[53]An putas, quia non possum rogare patrem meum, et exhibebit mihi modo plusquam duodecim legiones angelorum?
[54]Quomodo ergo implebuntur Scripturæ, quia sic oportet fieri?
[55]In illa hora dixit Jesus turbis: Tamquam ad latronem existis cum gladiis et fustibus comprehendere me: quotidie apud vos sedebam docens in templo, et non me tenuistis.
[56]Hoc autem totum factum est, ut adimplerentur Scripturæ prophetarum. Tunc discipuli omnes, relicto eo, fugerunt.
[57]At illi tenentes Jesum, duxerunt ad Caipham principem sacerdotum, ubi scribæ et seniores convenerant.
[58]Petrus autem sequebatur eum a longe, usque in atrium principis sacerdotum. Et ingressus intro, sedebat cum ministris, ut videret finem.
[59]Principes autem sacerdotum, et omne concilium, quærebant falsum testimonium contra Jesum, ut eum morti traderent:
[60]et non invenerunt, cum multi falsi testes accessissent. Novissime autem venerunt duo falsi testes,
[61]et dixerunt: Hic dixit: Possum destruere templum Dei, et post triduum reædificare illud.
[62]Et surgens princeps sacerdotum, ait illi: Nihil respondes ad ea, quæ isti adversum te testificantur?
[63]Jesus autem tacebat. Et princeps sacerdotum ait illi: Adjuro te per Deum vivum, ut dicas nobis si tu es Christus Filius Dei.
[64]Dicit illi Jesus: Tu dixisti. Verumtamen dico vobis, amodo videbitis Filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem in nubibus cæli.
[65]Tunc princeps sacerdotum scidit vestimenta sua, dicens: Blasphemavit: quid adhuc egemus testibus? ecce nunc audistis blasphemiam:
[66]quid vobis videtur? At illi respondentes dixerunt: Reus est mortis.
[67]Tunc exspuerunt in faciem ejus, et colaphis eum ceciderunt, alii autem palmas in faciem ejus dederunt,
[68]dicentes: Prophetiza nobis Christe, quis est qui te percussit?
[69]Petrus vero sedebat foris in atrio: et accessit ad eum una ancilla, dicens: Et tu cum Jesu Galilæo eras.
[70]At ille negavit coram omnibus, dicens: Nescio quid dicis.
[71]Exeunte autem illo januam, vidit eum alia ancilla, et ait his qui erant ibi: Et hic erat cum Jesu Nazareno.
[72]Et iterum negavit cum juramento: Quia non novi hominem.
[73]Et post pusillum accesserunt qui stabant, et dixerunt Petro: Vere et tu ex illis es: nam et loquela tua manifestum te facit.
[74]Tunc cœpit detestari et jurare quia non novisset hominem. Et continuo gallus cantavit.
[75]Et recordatus est Petrus verbi Jesu, quod dixerat: Priusquam gallus cantet, ter me negabis. Et egressus foras, flevit amare.
|