|
[1]Fili mi, si susceperis sermones meos, et mandata mea absconderis penes te:
[2]ut audiat sapientiam auris tua, inclina cor tuum ad cognoscendam prudentiam.
[3]Si enim sapientiam invocaveris, et inclinaveris cor tuum prudentiæ;
[4]si quæsieris eam quasi pecuniam, et sicut thesauros effoderis illam:
[5]tunc intelliges timorem Domini, et scientiam Dei invenies,
[6]quia Dominus dat sapientiam, et ex ore ejus prudentia et scientia.
[7]Custodiet rectorum salutem, et proteget gradientes simpliciter,
[8]servans semitas justitiæ, et vias sanctorum custodiens.
[9]Tunc intelliges justitiam, et judicium, et æquitatem, et omnem semitam bonam.
[10]Si intraverit sapientia cor tuum, et scientia animæ tuæ placuerit,
[11]consilium custodiet te, et prudentia servabit te;
[12]ut eruaris a via mala, et ab homine qui perversa loquitur;
[13]qui relinquunt iter rectum, et ambulant per vias tenebrosas;
[14]qui lætantur cum malefecerint, et exsultant in rebus pessimis;
[15]quorum viæ perversæ sunt, et infames gressus eorum.
[16]Ut eruaris a muliere aliena, et ab extranea quæ mollit sermones suos,
[17]et relinquit ducem pubertatis suæ,
[18]et pacti Dei sui oblita est. Inclinata est enim ad mortem domus ejus, et ad inferos semitæ ipsius.
[19]Omnes qui ingrediuntur ad eam non revertentur, nec apprehendent semitas vitæ.
[20]Ut ambules in via bona, et cales justorum custodias:
[21]qui enim recti sunt habitabunt in terra, et simplices permanebunt in ea;
[22]impii vero de terra perdentur, et qui inique agunt auferentur ex ea.
|