[1]In finem. Psalmus David. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.[2]Dominus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.[3]Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt. Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant. Venenum aspidum sub labiis eorum. Quorum os maledictione et amaritudine plenum est; veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt; non est timor Dei ante oculos eorum.[4]Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis?[5]Dominum non invocaverunt; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.[6]Quoniam Dominus in generatione justa est, consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes ejus est.[7]Quis dabit ex Sion salutare Israël? Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.