[1]In finem. Psalmus David.[2]Eripe me, Domine, ab homine malo; a viro iniquo eripe me.[3]Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia.[4]Acuerunt linguas suas sicut serpentis; venenum aspidum sub labiis eorum.[5]Custodi me, Domine, de manu peccatoris, et ab hominibus iniquis eripe me: qui cogitaverunt supplantare gressus meos;[6]absconderunt superbi laqueum mihi, et funes extenderunt in laqueum; juxta iter scandalum posuerunt mihi.[7]Dixi Domino: Deus meus es tu; exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.[8]Domine, Domine, virtus salutis meæ, obumbrasti super caput meum in die belli.[9]Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori; cogitaverunt contra me; ne derelinquas me, ne forte exaltentur.[10]Caput circuitus eorum, labor labiorum ipsorum operiet eos.[11]Cadent super eos carbones, in ignem dejicies eos; in miseriis non subsistent.[12]Vir linguosus non dirigetur in terra, virum injustum mala capient in interitu.[13]Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis, et vindictam pauperum.[14]Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo; et habitabunt recti cum vultu tuo.