[1]Intellectus David, cum esset in spelunca, oratio.[2]Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Dominum deprecatus sum.[3]Effundo in conspectu ejus orationem meam; et tribulationem meam ante ipsum pronuntio.[4]In deficiendo ex me spiritum meum, et tu cognovisti semitas meas; in via hac qua ambulabam absconderunt laqueum mihi.[5]Considerabam ad dexteram, et videbam, et non erat qui cognosceret me: periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam.[6]Clamavi ad te, Domine; dixi: Tu es spes mea, portio mea in terra viventium.[7]Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me.[8]Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo; me exspectant justi donec retribuas mihi.