[1]In finem. Psalmus David.[2]Cæli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.[3]Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam.[4]Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum.[5]In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum.[6]In sole posuit tabernaculum suum; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam;[7]a summo cælo egressio ejus. Et occursus ejus usque ad summum ejus; nec est qui se abscondat a calore ejus.[8]Lex Domini immaculata, convertens animas; testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.[9]Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda; præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.[10]Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi; judicia Domini vera, justificata in semetipsa.[11]Desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum; et dulciora super mel et favum.[12]Etenim servus tuus custodit ea; in custodiendis illis retributio multa.[13]Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me;[14]et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero, et emundabor a delicto maximo.[15]Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine, adjutor meus, et redemptor meus.