|
[1]In finem. Filiis Core ad intellectum.
[2]Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.
[3]Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos et expulisti eos.
[4]Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos; sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
[5]Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.
[6]In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
[7]Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me;
[8]salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.
[9]In Deo laudabimur tota die; et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
[10]Nunc autem repulisti et confudisti nos; et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.
[11]Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros; et qui oderunt nos diripiebant sibi.
[12]Dedisti nos tamquam oves escarum; et in gentibus dispersisti nos.
[13]Vendidisti populum tuum sine pretio; et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
[14]Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.
[15]Posuisti nos in similitudinem gentibus, commotionem capitis in populis.
[16]Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me:
[17]a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.
[18]Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.
[19]Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua;
[20]quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
[21]Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,
[22]nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis.
[23]Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem.
[24]Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?
[25]Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster.
[26]Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.
|