|
[1]In finem, filiis Core. Psalmus.
[2]Audite hæc, omnes gentes; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem:
[3]quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper.
[4]Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.
[5]Inclinabo in parabolam aurem meam; aperiam in psalterio propositionem meam.
[6]Cur timebo in die mala? Iniquitas calcanei mei circumdabit me.
[7]Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
[8]Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam,
[9]et pretium redemptionis animæ suæ. Et laborabit in æternum;
[10]et vivet adhuc in finem.
[11]Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes. Simul insipiens et stultus peribunt; et relinquent alienis divitias suas;
[12]et sepulchra eorum domus illorum in æternum, tabernacula eorum in progenie et progenie; vocaverunt nomina sua in terris suis.
[13]Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.
[14]Hæc via illorum scandalum ipsis; et postea in ore suo complacebunt.
[15]Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.
[16]Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me.
[17]Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus;
[18]quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus.
[19]Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur; confitebitur tibi cum benefeceris ei.
[20]Introibit usque in progenies patrum suorum; et usque in æternum non videbit lumen.
[21]Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.
|