[1]In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth.[2]Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo; tota die impugnans, tribulavit me.[3]Conculcaverunt me inimici mei tota die; quoniam multi bellantes adversum me.[4]Ab altitudine diei timebo: ego vero in te sperabo.[5]In Deo laudabo sermones meos; in Deo speravi; non timebo quid faciat mihi caro.[6]Tota die verba mea execrabantur; adversum me omnes cogitationes eorum in malum.[7]Inhabitabunt, et abscondent; ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam,[8]pro nihilo salvos facies illos; in ira populos confringes.[9]Deus, vitam meam annuntiavi tibi; posuisti lacrimas meas in conspectu tuo, sicut et in promissione tua;[10]tunc convertentur inimici mei retrorsum: in quacumque die invocavero te, ecce cognovi quoniam Deus meus es.[11]In Deo laudabo verbum; in Domino laudabo sermonem. In Deo speravi: non timebo quid faciat mihi homo.[12]In me sunt, Deus, vota tua, quæ reddam, laudationes tibi:[13]quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut placeam coram Deo in lumine viventium.