|
[1]In finem, pro iis qui commutabuntur. David.
[2]Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.
[3]Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris; et tempestas demersit me.
[4]Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.
[5]Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste; quæ non rapui, tunc exsolvebam.
[6]Deus, tu scis insipientiam meam; et delicta mea a te non sunt abscondita.
[7]Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël.
[8]Quoniam propter te sustinui opprobrium; operuit confusio faciem meam.
[9]Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.
[10]Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.
[11]Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi.
[12]Et posui vestimentum meum cilicium; et factus sum illis in parabolam.
[13]Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum.
[14]Ego vero orationem meam ad te, Domine: tempus beneplaciti, Deus, in multitudine misericordiæ tuæ; exaudi me in veritate salutis tuæ.
[15]Eripe me de luto, ut non infigar; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.
[16]Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum.
[17]Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.
[18]Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; quoniam tribulor, velociter exaudi me.
[19]Intende animæ meæ, et libera eam; propter inimicos meos eripe me.
[20]Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam;
[21]in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam; et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit; et qui consolaretur, et non inveni.
[22]Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto.
[23]Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.
[24]Obscurentur oculi eorum, ne videant; et dorsum eorum semper incurva.
[25]Effunde super eos iram tuam; et furor iræ tuæ comprehendat eos.
[26]Fiat habitatio eorum deserta; et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.
[27]Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.
[28]Appone iniquitatem super iniquitatem eorum et non intrent in justitiam tuam.
[29]Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur.
[30]Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscepit me.
[31]Laudabo nomen Dei cum cantico; et magnificabo eum in laude;
[32]et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas.
[33]Videant pauperes, et lætentur; quærite Deum, et vivet anima vestra,
[34]quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit.
[35]Laudent illum cæli et terra; mare, et omnia reptilia in eis.
[36]Quoniam Deus salvam faciet Sion, et ædificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam.
[37]Et semen servorum ejus possidebit eam; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.
|