|
[1]Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei.
[2]Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio;
[3]quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.
[4]Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit.
[5]Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:
[6]ut cognoscat generatio altera; filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,
[7]ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant;
[8]ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.
[9]Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.
[10]Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.
[11]Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis.
[12]Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.
[13]Interrupit mare, et perduxit eos; et statuit aquas quasi in utre,
[14]et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.
[15]Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.
[16]Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.
[17]Et apposuerunt adhuc peccare ei; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
[18]Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.
[19]Et male locuti sunt de Deo; dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
[20]quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
[21]Ideo audivit Dominus et distulit; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël;
[22]quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.
[23]Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit.
[24]Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.
[25]Panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis in abundantia.
[26]Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum.
[27]Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
[28]Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.
[29]Et manducaverunt, et saturati sunt nimis; et desiderium eorum attulit eis;
[30]non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum;
[31]et ira Dei ascendit super eos; et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit.
[32]In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.
[33]Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.
[34]Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
[35]Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.
[36]Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei;
[37]cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
[38]Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.
[39]Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.
[40]Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?
[41]Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt.
[42]Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis;
[43]sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos;
[44]et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
[45]Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos;
[46]et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ;
[47]et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina;
[48]et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni;
[49]misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos;
[50]viam fecit semitæ iræ suæ, non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit;
[51]et percussit omne primogenitum in terra Ægypti, primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham;
[52]et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto;
[53]et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.
[54]Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis;
[55]et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.
[56]Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.
[57]Et averterunt se, et non servaverunt pactum, quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
[58]In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
[59]Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël.
[60]Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
[61]Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.
[62]Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit.
[63]Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ.
[64]Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur.
[65]Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
[66]Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis.
[67]Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit.
[68]Sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.
[69]Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula.
[70]Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium; de post fœtantes accepit eum:
[71]pascere Jacob, servum suum, et Israël, hæreditatem suam.
[72]Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.
|