|
[1]In finem, pro occultis filii. Psalmus David.
[2]Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo; narrabo omnia mirabilia tua.
[3]Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime.
[4]In convertendo inimicum meum retrorsum; infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
[5]Quoniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui judicas justitiam.
[6]Increpasti gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
[7]Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu;
[8]et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum;
[9]et ipse judicabit orbem terræ in æquitate, judicabit populos in justitia.
[10]Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
[11]Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.
[12]Psallite Domino qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia ejus,
[13]quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est; non est oblitus clamorem pauperum.
[14]Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis,
[15]qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion.
[16]Exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum.
[17]Cognoscetur Dominus judicia faciens; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
[18]Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.
[19]Quoniam non in finem oblivio erit pauperis; patientia pauperum non peribit in finem.
[20]Exsurge, Domine; non confortetur homo: judicentur gentes in conspectu tuo.
[21]Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt.
[22]Ut quid, Domine, recessisti longe, despicis in opportunitatibus, in tribulatione?
[23]Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
[24]Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur.
[25]Exacerbavit Dominum peccator, secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
[26]Non est Deus in conspectu ejus, inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus; omnium inimicorum suorum dominabitur.
[27]Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo.
[28]Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor.
[29]Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.
[30]Oculi ejus in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem; rapere pauperem dum attrahit eum.
[31]In laqueo suo humiliabit eum; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
[32]Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus; avertit faciem suam, ne videat in finem.
[33]Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua; ne obliviscaris pauperum.
[34]Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret.
[35]Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper; orphano tu eris adjutor.
[36]Contere brachium peccatoris et maligni; quæretur peccatum illius, et non invenietur.
[37]Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi; peribitis, gentes, de terra illius.
[38]Desiderium pauperum exaudivit Dominus; præparationem cordis eorum audivit auris tua,
[39]judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.
|