«
Peshitta NT (1905)
PesNT(1905)
Vulgata Clementina (1592)
Vul
[1]קושׁתא אמר אנא במשׁיחא ולא מדגל אנא ורעיני מסהד עלי ברוחא דקודשׁא [1]Veritatem dico in Christo, non mentior: testimonium mihi perhibente conscientia mea in Spiritu Sancto:
[2]דכריותא הי לי רבתא וכאבא דמנ לבי לא שׁלא [2]quoniam tristitia mihi magna est, et continuus dolor cordi meo.
[3]מצלא הוית גיר דאנא קנומי חרמא אהוא מנ משׁיחא חלפ אחי ואחיני דבבסר [3]Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis, qui sunt cognati mei secundum carnem,
[4]דאיתיהונ בני איסריל דדילהונ הות סימת בניא ותשׁבוחתא וקימא ונמוסא ותשׁמשׁתא דבה ומולכנא [4]qui sunt Israëlitæ, quorum adoptio est filiorum, et gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et promissa:
[5]ואבהתא ומנהונ אתחזי משׁיחא בבסר דאיתוהי אלהא דעל כל דלה תשׁבחנ ובורכנ לעלמ עלמינ אמינ [5]quorum patres, et ex quibus est Christus secundum carnem, qui est super omnia Deus benedictus in sæcula. Amen.
[6]לא הוא דינ מפל נפלת מלתה דאלהא לא הוא גיר כלהונ דמנ איסריל איתיהונ איסריל [6]Non autem quod exciderit verbum Dei. Non enim omnes qui ex Israël sunt, ii sunt Israëlitæ:
[7]אפלא מטל דמנ זרעה אנונ דאברהמ כלהונ בניא מטל דאתאמר דבאיסחק נתקרא לכ זרעא [7]neque qui semen sunt Abrahæ, omnes filii: sed in Isaac vocabitur tibi semen:
[8]הנו דינ לא הוא בניא דבסרא איתיהונ בניא דאלהא אלא בניא דמולכנא מתחשׁבינ לזרעא [8]id est, non qui filii carnis, hi filii Dei: sed qui filii sunt promissionis, æstimantur in semine.
[9]דמולכנא גיר איתיה מלתא הדא דבזבנא הנא אתא ונהוא ברא לסרא [9]Promissionis enim verbum hoc est: Secundum hoc tempus veniam: et erit Saræ filius.
[10]ולו הדא בלחוד אלא אפ רפקא כד עמ חד אבונ איסחק אית הוא לה שׁותפותא [10]Non solum autem illa: sed et Rebecca ex uno concubitu habens, Isaac patris nostri.
[11]עדלא נתילדונ בניה ולא נסערונ טבתא או בישׁתא קדמת אתידעת גביותה דאלהא דהי תקוא לא בעבדא אלא ביד מנ דקרא [11]Cum enim nondum nati fuissent, aut aliquid boni egissent, aut mali (ut secundum electionem propositum Dei maneret),
[12]אתאמר גיר דקשׁישׁא נהוא עבדא לזעורא [12]non ex operibus, sed ex vocante dictum est ei quia major serviet minori,
[13]איכ דכתיב דליעקוב רחמת ולעסו סנית [13]sicut scriptum est: Jacob dilexi, Esau autem odio habui.
[14]מנא הכיל נאמר דלמא עולא אית לות אלהא חס [14]Quid ergo dicemus? numquid iniquitas apud Deum? Absit.
[15]הא אפ למושׁא אמר ארחמ על אינא דמרחמ אנא ואחונ לאינא דחאנ אנא [15]Moysi enim dicit: Miserebor cujus misereor: et misericordiam præstabo cujus miserebor.
[16]לא הכיל באידי מנ דצבא ולא באידי מנ דרהט אלא באידי אלהא מרחמנא [16]Igitur non volentis, neque currentis, sed miserentis est Dei.
[17]אמר גיר בכתבא לפרעונ דלה להדא אקימתכ דאחוא בכ חילי ודנתכרז שׁמי בארעא כלה [17]Dicit enim Scriptura Pharaoni: Quia in hoc ipsum excitavi te, ut ostendam in te virtutem meam: et ut annuntietur nomen meum in universa terra.
[18]מדינ על מנ דצבא הו מרחמ ועל מנ דצבא מקשׁא [18]Ergo cujus vult miseretur, et quem vult indurat.
[19]וכבר תאמר דלמנא רשׁא מנו גיר דנקומ לוקבל צבינה [19]Dicis itaque mihi: Quid adhuc queritur? voluntati enim ejus quis resistit?
[20]אנת הכיל מנ אנת או ברנשׁא דפתגמא לאלהא יהב אנת דלמא אמרא גבילתא למנ דגבלה דלמנא הכנא גבלתני [20]O homo, tu quis es, qui respondeas Deo? numquid dicit figmentum ei qui se finxit: Quid me fecisti sic?
[21]או לא שׁליט פחרא על טינה דמנה מנ גבילתא נעבד מאנא חד לאיקרא וחד לצערא [21]an non habet potestatem figulus luti ex eadem massa facere aliud quidem vas in honorem, aliud vero in contumeliam?
[22]אנ דינ צבא אלהא דנחוא רוגזה ונודע חילה איתי בסוגאא דמגרת רוחה רוגזא על מאנא דרוגזא דגמירינ לאבדנא [22]Quod si Deus volens ostendere iram, et notum facere potentiam suam, sustinuit in multa patientia vasa iræ, apta in interitum,
[23]ואשׁפע רחמוהי על מאנא דרחמא דמטיבינ הוו לאלהא לתשׁבוחתא [23]ut ostenderet divitias gloriæ suæ in vasa misericordiæ, quæ præparavit in gloriam.
[24]דאיתינ חננ קריא לא הוא בלחוד מנ יהודיא אלא אפ מנ עממא [24]Quos et vocavit nos non solum ex Judæis, sed etiam in gentibus,
[25]איכנא דאפ בהושׁע אמר דאקרא לאילינ דלא הוו עמי עמא דילי וללא אתרחמת אתרחמת [25]sicut in Osee dicit: Vocabo non plebem meam, plebem meam: et non dilectam, dilectam: et non misericordiam consecutam, misericordiam consecutam.
[26]נהוא גיר בדוכתא כר דמתקרינ הוו לא עמי תמנ נתקרונ בניא לאלהא חיא [26]Et erit: in loco, ubi dictum est eis: Non plebs mea vos: ibi vocabuntur filii Dei vivi.
[27]אשׁעיא דינ אכרז על בני איסריל דאנ נהוא מנינא דבני איסריל איכ חלא דבימא שׁרכנא דמנהונ נחא [27]Isaias autem clamat pro Israël: Si fuerit numerus filiorum Israël tamquam arena maris, reliquiæ salvæ fient.
[28]מלתא גרמ ופסק ונעבדיה מריא על ארעא [28]Verbum enim consummans, et abbrevians in æquitate: quia verbum breviatum faciet Dominus super terram:
[29]ואיכ מדמ דקדמ אמר הו אשׁעיא דאלו לא מריא צבאות אותר לנ סרידא איכ סדומ הוינ הוינ ולעמורא מתדמינ הוינ [29]et sicut prædixit Isaias: Nisi Dominus Sabaoth reliquisset nobis semen, sicut Sodoma facti essemus, et sicut Gomorrha similes fuissemus.
[30]מנא הכיל נאמר דעממא דלא רהטינ הוו בתר כאנותא אדרכו כאנותא כאנותא דינ אידא דמנ הימנותא הי [30]Quid ergo dicemus? Quod gentes, quæ non sectabantur justitiam, apprehenderunt justitiam: justitiam autem, quæ ex fide est.
[31]איסריל דינ דרהט הוא בתר נמוסא דכאנותא לנמוסא דכאנותא לא אדרכ [31]Israël vero sectando legem justitiæ, in legem justitiæ non pervenit.
[32]מטל מנא מטל דלא הוא מנ הימנותא אלא מנ עבדוהי דנמוסא אתתקלו גיר בכאפא דתוקלתא [32]Quare? Quia non ex fide, sed quasi ex operibus: offenderunt enim in lapidem offensionis,
[33]איכ דכתיב דהא סאמ אנא בצהיונ כאפא דתוקלתא וכאפא דמכשׁולא ומנ דבה נהימנ לא נבהת [33]sicut scriptum est: Ecce pono in Sion lapidem offensionis, et petram scandali: et omnis qui credit in eum, non confundetur.
Source: unbound.biola.edu
Top