|
[1]SPONSUS. Quam pulchra es, amica mea ! quam pulchra es ! Oculi tui columbarum, absque eo quod intrinsecus latet. Capilli tui sicut greges caprarum quæ ascenderunt de monte Galaad.
[2]Dentes tui sicut greges tonsarum quæ ascenderunt de lavacro; omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est inter eas.
[3]Sicut vitta coccinea labia tua, et eloquium tuum dulce. Sicut fragmen mali punici, ita genæ tuæ, absque eo quod intrinsecus latet.
[4]Sicut turris David collum tuum, quæ ædificata est cum propugnaculis; mille clypei pendant ex ea, omnis armatura fortium.
[5]Duo ubera tua sicut duo hinnuli, capreæ gemelli, qui pascuntur in liliis.
[6]Donec aspiret dies, et inclinentur umbræ, vadam ad montem myrrhæ, et ad collem thuris.
[7]Tota pulchra es, amica mea, et macula non est in te.
[8]Veni de Libano, sponsa mea: veni de Libano, veni, coronaberis: de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus leonum, de montibus pardorum.
[9]Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa; vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum, et in uno crine colli tui.
[10]Quam pulchræ sunt mammæ tuæ, soror mea sponsa ! pulchriora sunt ubera tua vino, et odor unguentorum tuorum super omnia aromata.
[11]Favus distillans labia tua, sponsa; mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris.
[12]Hortus conclusus soror mea, sponsa, hortus conclusus, fons signatus.
[13]Emissiones tuæ paradisus malorum punicorum, cum pomorum fructibus, cypri cum nardo.
[14]Nardus et crocus, fistula et cinnamomum, cum universis lignis Libani; myrrha et aloë, cum omnibus primis unguentis.
[15]Fons hortorum, puteus aquarum viventium, quæ fluunt impetu de Libano.
[16]SPONSA. Surge, aquilo, et veni, auster: perfla hortum meum, et fluant aromata illius.
|