|
[1]Et surrexit Judas, qui vocabatur Machabæus, filius ejus, pro eo:
[2]et adjuvabant eum omnes fratres ejus, et universi qui se conjunxerant patri ejus, et præliabantur prælium Israël cum lætitia.
[3]Et dilatavit gloriam populo suo, et induit se loricam sicut gigas, et succinxit se arma bellica sua in præliis, et protegebat castra gladio suo.
[4]Similis factus est leoni in operibus suis, et sicut catulus leonis rugiens in venatione.
[5]Et persecutus est iniquos perscrutans eos: et qui conturbabant populum suum, eos succendit flammis:
[6]et repulsi sunt inimici ejus præ timore ejus, et omnes operarii iniquitatis conturbati sunt: et directa est salus in manu ejus.
[7]Et exacerbabat reges multos, et lætificabat Jacob in operibus suis, et in sæculum memoria ejus in benedictione.
[8]Et perambulavit civitates Juda, et perdidit impios ex eis, et avertit iram ab Israël.
[9]Et nominatus est usque ad novissimum terræ, et congregavit pereuntes.
[10]Et congregavit Apollonius gentes, et a Samaria virtutem multam et magnam ad bellandum contra Israël.
[11]Et cognovit Judas, et exiit obviam illi: et percussit, et occidit illum: et ceciderunt vulnerati multi, et reliqui fugerunt.
[12]Et accepit spolia eorum: et gladium Apollonii abstulit Judas, et erat pugnans in eo omnibus diebus.
[13]Et audivit Seron princeps exercitus Syriæ, quod congregavit Judas congregationem fidelium, et ecclesiam secum,
[14]et ait: Faciam mihi nomen, et glorificabor in regno, et debellabo Judam, et eos qui cum ipso sunt, qui spernebant verbum regis.
[15]Et præparavit se: et ascenderunt cum eo castra impiorum fortes auxiliarii ut facerent vindictam in filios Israël.
[16]Et appropinquaverunt usque ad Bethoron: et exivit Judas obviam illi cum paucis.
[17]Ut autem viderunt exercitum venientem sibi obviam, dixerunt Judæ: Quomodo poterimus pauci pugnare contra multitudinem tantam, et tam fortem, et nos fatigati sumus jejunio hodie?
[18]Et ait Judas: Facile est concludi multos in manus paucorum: et non est differentia in conspectu Dei cæli liberare in multis, et in paucis:
[19]quoniam non in multitudine exercitus victoria belli, sed de cælo fortitudo est.
[20]Ipsi veniunt ad nos in multitudine contumaci, et superbia, ut disperdant nos, et uxores nostras, et filios nostros, et ut spolient nos:
[21]nos vero pugnabimus pro animabus nostris, et legibus nostris:
[22]et ipse Dominus conteret eos ante faciem nostram: vos autem ne timueritis eos.
[23]Ut cessavit autem loqui, insiluit in eos subito: et contritus est Seron et exercitus ejus in conspectu ipsius:
[24]et persecutus est eum in descensu Bethoron usque in campum, et ceciderunt ex eis octingenti viri, reliqui autem fugerunt in terram Philisthiim.
[25]Et cecidit timor Judæ ac fratrum ejus, et formido super omnes gentes in circuitu eorum:
[26]et pervenit ad regem nomen ejus, et de præliis Judæ narrabant omnes gentes.
[27]Ut audivit autem rex Antiochus sermones istos, iratus est animo: et misit, et congregavit exercitum universi regni sui, castra fortia valde:
[28]et aperuit ærarium suum, et dedit stipendia exercitui in annum: et mandavit illis ut essent parati ad omnia.
[29]Et vidit quod defecit pecunia de thesauris suis, et tributa regionis modica propter dissensionem et plagam quam fecit in terra, ut tolleret legitima, quæ erant a primis diebus:
[30]et timuit ne non haberet ut semel et bis, in sumptus et donaria, quæ dederat ante larga manu: et abundaverat super reges qui ante eum fuerant.
[31]Et consternatus erat animo valde, et cogitavit ire in Persidem, et accipere tributa regionum, et congregare argentum multum.
[32]Et reliquit Lysiam hominem nobilem de genere regali, super negotia regia, a flumine Euphrate usque ad flumen Ægypti,
[33]et ut nutriret Antiochum filium suum, donec rediret.
[34]Et tradidit ei medium exercitum, et elephantos: et mandavit ei de omnibus quæ volebat, et de inhabitantibus Judæam, et Jerusalem:
[35]et ut mitteret ad eos exercitum ad conterendam et extirpandam virtutem Israël, et reliquias Jerusalem, et auferendam memoriam eorum de loco:
[36]et ut constitueret habitatores filios alienigenas in omnibus finibus eorum, et sorte distribueret terram eorum.
[37]Et rex assumpsit partem exercitus residui, et exivit ab Antiochia civitate regni sui anno centesimo et quadragesimo septimo: et transfretavit Euphraten flumen, et perambulabat superiores regiones.
[38]Et elegit Lysias Ptolemæum filium Dorymini, et Nicanorem, et Gorgiam, viros potentes ex amicis regis:
[39]et misit cum eis quadraginta millia virorum, et septem millia equitum, ut venirent in terram Juda, et disperderent eam secundum verbum regis.
[40]Et processerunt cum universa virtute sua, et venerunt, et applicuerunt Emmaum in terra campestri.
[41]Et audierunt mercatores regionum nomen eorum: et acceperunt argentum, et aurum multum valde, et pueros, et venerunt in castra ut acciperent filios Israël in servos, et additi sunt ad eos exercitus Syriæ, et terræ alienigenarum.
[42]Et vidit Judas et fratres ejus, quia multiplicata sunt mala, et exercitus applicabant ad fines eorum: et cognoverunt verba regis, quæ mandavit populo facere in interitum et consummationem:
[43]et dixerunt unusquisque ad proximum suum: Erigamus dejectionem populi nostri, et pugnemus pro populo nostro, et sanctis nostris.
[44]Et congregatus est conventus ut essent parati in prælium, et ut orarent et peterent misericordiam et miserationes.
[45]Et Jerusalem non habitabatur, sed erat sicut desertum: non erat qui ingrederetur et egrederetur de natis ejus. Et sanctum conculcabatur: et filii alienigenarum erant in arce; ibi erat habitatio gentium: et ablata est voluptas a Jacob, et defecit ibi tibia et cithara.
[46]Et congregati sunt, et venerunt in Maspha contra Jerusalem, quia locus orationis erat in Maspha ante in Israël.
[47]Et jejunaverunt illa die, et induerunt se ciliciis, et cinerem imposuerunt capiti suo, et disciderunt vestimenta sua:
[48]et expanderunt libros legis, de quibus scrutabantur gentes similitudinem simulacrorum suorum:
[49]et attulerunt ornamenta sacerdotalia, et primitias, et decimas: et suscitaverunt Nazaræos, qui impleverant dies,
[50]et clamaverunt voce magna in cælum, dicentes: Quid faciemus istis, et quo eos ducemus?
[51]et sancta tua conculcata sunt, et contaminata sunt, et sacerdotes tui facti sunt in luctum, et in humilitatem:
[52]et ecce nationes convenerunt adversum nos ut nos disperdant: tu scis quæ cogitant in nos.
[53]Quomodo poterimus subsistere ante faciem eorum, nisi tu, Deus, adjuves nos?
[54]Et tubis exclamaverunt voce magna.
[55]Et post hæc constituit Judas duces populi, tribunos, et centuriones, et pentacontarchos, et decuriones.
[56]Et dixit his, qui ædificabant domos, et sponsabant uxores, et plantabant vineas, et formidolosis, ut redirent unusquisque in domum suam secundum legem.
[57]Et moverunt castra, et collocaverunt ad austrum Emmaum.
[58]Et ait Judas: Accingimini, et estote filii potentes, et estote parati in mane, ut pugnetis adversus nationes has quæ convenerunt adversus nos disperdere nos, et sancta nostra:
[59]quoniam melius est nos mori in bello, quam videre mala gentis nostræ, et sanctorum.
[60]Sicut autem fuerit voluntas in cælo, sic fiat.
|