|
[1]Tunc cantavit canticum hoc Domino Judith, dicens:
[2]Incipite Domino in tympanis; cantate Domino in cymbalis; modulamini illi psalmum novum: exaltate, et invocate nomen ejus.
[3]Dominus conterens bella, Dominus nomen est illi.
[4]Qui posuit castra sua in medio populi sui, ut eriperet nos de manu omnium inimicorum nostrorum.
[5]Venit Assur ex montibus ab aquilone in multitudine fortitudinis suæ: cujus multitudo obturavit torrentes, et equi eorum cooperuerunt valles.
[6]Dixit se incensurum fines meos, et juvenes meos occisurum gladio; infantes meos dare in prædam, et virgines in captivitatem.
[7]Dominus autem omnipotens nocuit eum, et tradidit eum in manus feminæ, et confodit eum.
[8]Non enim cecidit potens eorum a juvenibus, nec filii Titan percusserunt eum, nec excelsi gigantes opposuerunt se illi: sed Judith filia Merari in specie faciei suæ dissolvit eum.
[9]Exuit enim se vestimento viduitatis, et induit se vestimento lætitiæ in exultatione filiorum Israël.
[10]Unxit faciem suam unguento, et colligavit cincinnos suos mitra; accepit stolam novem ad decipiendum illum.
[11]Sandalia ejus rapuerunt oculos ejus; pulchritudo ejus captivam fecit animam ejus: amputavit pugione cervicem ejus.
[12]Horruerunt Persæ constantiam ejus, et Medi audaciam ejus.
[13]Tunc ululaverunt castra Assyriorum, quando apparuerunt humiles mei, arescentes in siti.
[14]Filii puellarum compunxerunt eos, et sicut pueros fugientes occiderunt eos: perierunt in prælio a facie Domini Dei mei.
[15]Hymnum cantemus Domino; hymnum novum cantemus Deo nostro.
[16]Adonai Domine, magnus es tu, et præclarus in virtute tua: et quem superare nemo potest.
[17]Tibi serviat omnis creatura tua, quia dixisti, et facta sunt; misisti spiritum tuum, et creata sunt: et non est qui resistat voci tuæ.
[18]Montes a fundamentis movebuntur cum aquis: petræ, sicut cera, liquescent ante faciem tuam.
[19]Qui autem timent te, magni erunt apud te per omnia.
[20]Væ genti insurgenti super genus meum: Dominus enim omnipotens vindicabit in eis; in die judicii visitabit illos.
[21]Dabit enim ignem et vermes in carnes eorum, ut urantur et sentiant usque in sempiternum.
[22]Et factum est post hæc, omnis populus post victoriam venit in Jerusalem adorare Dominum: et mox ut purificati sunt, obtulerunt omnes holocausta, et vota, et repromissiones suas.
[23]Porro Judith universa vasa bellica Holofernis, quæ dedit illi populus, et conopeum, quod ipsa sustulerat de cubili ipsius, obtulit in anathema oblivionis.
[24]Erat autem populus jucundus secundum faciem sanctorum: et per tres menses gaudium hujus victoriæ celebratum est cum Judith.
[25]Post dies autem illos, unusquisque rediit in domum suam: et Judith magna facta est in Bethulia, et præclarior erat universæ terræ Israël.
[26]Erat enim virtuti castitas adjuncta, ita ut non cognosceret virum omnibus diebus vitæ suæ, ex quo defunctus est Manasses, vir ejus.
[27]Erat autem, diebus festis, procedens cum magna gloria.
[28]Mansit autem in domo viri sui annos centum quinque, et dimisit abram suam liberam, et defuncta est ac sepulta cum viro suo in Bethulia.
[29]Luxitque illam omnis populus diebus septem.
[30]In omni autem spatio vitæ ejus non fuit qui perturbaret Israël, et post mortem ejus annis multis.
[31]Dies autem victoriæ hujus festivitatis ab Hebræis in numero sanctorum dierum accipitur, et colitur a Judæis ex illo tempore usque in præsentem diem.
|