[1]Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.[2]Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.[3]Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me.[4]Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur.[5]Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient.[6]Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.[7]Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.[8]Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.[9]Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.[10]Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.[11]Dies mei transierunt: cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum.[12]Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.[13]Si sustinuero, infernus domus mea est: et in tenebris stravi lectulum meum.[14]Putredini dixi: Pater meus es: mater mea, et soror mea, vermibus.[15]Ubi est ergo nunc præstolatio mea? et patientiam meam quis considerat?[16]In profundissimum infernum descendent omnia mea. Putasne saltem ibi erit requies mihi?