[1]Igitur Eliu hæc rursum locutus est:[2]Numquid æqua tibi videtur tua cogitatio, ut diceres: Justior sum Deo?[3]Dixisti enim: Non tibi placet quod rectum est: vel quid tibi proderit, si ego peccavero?[4]Itaque ego respondebo sermonibus tuis, et amicis tuis tecum.[5]Suspice cælum, et intuere: et contemplare æthera quod altior te sit.[6]Si peccaveris, quid ei nocebis? et si multiplicatæ fuerint iniquitates tuæ, quid facies contra eum?[7]Porro si juste egeris, quid donabis ei? aut quid de manu tua accipiet?[8]Homini qui similis tui est, nocebit impietas tua: et filium hominis adjuvabit justitia tua.[9]Propter multitudinem calumniatorum clamabunt, et ejulabunt propter vim brachii tyrannorum.[10]Et non dixit: Ubi est Deus qui fecit me, qui dedit carmina in nocte,[11]qui docet nos super jumenta terræ, et super volucres cæli erudit nos?[12]Ibi clamabunt, et non exaudiet propter superbiam malorum.[13]Non ergo frustra audiet Deus, et Omnipotens causas singulorum intuebitur.[14]Etiam cum dixeris: Non considerat: judicare coram illo, et expecta eum.[15]Nunc enim non infert furorem suum, nec ulciscitur scelus valde.[16]Ergo Job frustra aperit os suum, et absque scientia verba multiplicat.