|
[1]Addens quoque Eliu, hæc locutus est:
[2]Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
[3]Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo justum.
[4]Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.
[5]Deus potentes non abjicit, cum et ipse sit potens:
[6]sed non salvat impios, et judicium pauperibus tribuit.
[7]Non auferet a justo oculos suos, et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.
[8]Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis,
[9]indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
[10]Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
[11]Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria:
[12]si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.
[13]Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.
[14]Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.
[15]Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem ejus.
[16]Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.
[17]Causa tua quasi impii judicata est: causam judiciumque recipies.
[18]Non te ergo superet ira ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te.
[19]Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.
[20]Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.
[21]Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim cœpisti sequi post miseriam.
[22]Ecce Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.
[23]Quis poterit scrutari vias ejus? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?
[24]Memento quod ignores opus ejus, de quo cecinerunt viri.
[25]Omnes homines vident eum: unusquisque intuetur procul.
[26]Ecce Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum ejus inæstimabilis.
[27]Qui aufert stillas pluviæ, et effundit imbres ad instar gurgitum,
[28]qui de nubibus fluunt, quæ prætexunt cuncta desuper.
[29]Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum,
[30]et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.
[31]Per hæc enim judicat populos, et dat escas multis mortalibus.
[32]In manibus abscondit lucem, et præcepit ei ut rursus adveniat.
[33]Annuntiat de ea amico suo, quod possessio ejus sit, et ad eam possit ascendere.
|