|
[1]Post hæc autem designavit Dominus et alios septuaginta duos: et misit illos binos ante faciem suam in omnem civitatem et locum, quo erat ipse venturus.
[2]Et dicebat illis: Messis quidem multa, operarii autem pauci. Rogate ergo dominum messis ut mittat operarios in messem suam.
[3]Ite: ecce ego mitto vos sicut agnos inter lupos.
[4]Nolite portare sacculum, neque peram, neque calceamenta, et neminem per viam salutaveritis.
[5]In quamcumque domum intraveritis, primum dicite: Pax huic domui:
[6]et si ibi fuerit filius pacis, requiescet super illum pax vestra: sin autem, ad vos revertetur.
[7]In eadem autem domo manete, edentes et bibentes quæ apud illos sunt: dignus est enim operarius mercede sua. Nolite transire de domo in domum.
[8]Et in quamcumque civitatem intraveritis, et susceperint vos, manducate quæ apponuntur vobis:
[9]et curate infirmos, qui in illa sunt, et dicite illis: Appropinquavit in vos regnum Dei.
[10]In quamcumque autem civitatem intraveritis, et non susceperint vos, exeuntes in plateas ejus, dicite:
[11]Etiam pulverem, qui adhæsit nobis de civitate vestra, extergimus in vos: tamen hoc scitote, quia appropinquavit regnum Dei.
[12]Dico vobis, quia Sodomis in die illa remissius erit, quam illi civitati.
[13]Væ tibi Corozain ! væ tibi Bethsaida ! quia si in Tyro et Sidone factæ fuissent virtutes quæ factæ sunt in vobis, olim in cilicio et cinere sedentes pœniterent.
[14]Verumtamen Tyro et Sidoni remissius erit in judicio, quam vobis.
[15]Et tu Capharnaum, usque ad cælum exaltata, usque ad infernum demergeris.
[16]Qui vos audit, me audit: et qui vos spernit, me spernit. Qui autem me spernit, spernit eum qui misit me.
[17]Reversi sunt autem septuaginta duo cum gaudio, dicentes: Domine, etiam dæmonia subjiciuntur nobis in nomine tuo.
[18]Et ait illis: Videbam Satanam sicut fulgor de cælo cadentem.
[19]Ecce dedi vobis potestatem calcandi supra serpentes, et scorpiones, et super omnem virtutem inimici: et nihil vobis nocebit.
[20]Verumtamen in hoc nolite gaudere quia spiritus vobis subjiciuntur: gaudete autem, quod nomina vestra scripta sunt in cælis.
[21]In ipsa hora exsultavit Spiritu Sancto, et dixit: Confiteor tibi Pater, Domine cæli et terræ, quod abscondisti hæc a sapientibus et prudentibus, et revelasti ea parvulis. Etiam Pater: quoniam sic placuit ante te.
[22]Omnia mihi tradita sunt a Patre meo. Et nemo scit quis sit Filius, nisi Pater: et quis sit Pater, nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare.
[23]Et conversus ad discipulos suos, dixit: Beati oculi qui vident quæ vos videtis.
[24]Dico enim vobis quod multi prophetæ et reges voluerunt videre quæ vos videtis, et non viderunt: et audire quæ auditis, et non audierunt.
[25]Et ecce quidam legisperitus surrexit tentans illum, et dicens: Magister, quid faciendo vitam æternam possidebo?
[26]At ille dixit ad eum: In lege quid scriptum est? quomodo legis?
[27]Ille respondens dixit: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex omnibus virtutibus tuis, et ex omni mente tua: et proximum tuum sicut teipsum.
[28]Dixitque illi: Recte respondisti: hoc fac, et vives.
[29]Ille autem volens justificare seipsum, dixit ad Jesum: Et quis est meus proximus?
[30]Suscipiens autem Jesus, dixit: Homo quidam descendebat ab Jerusalem in Jericho, et incidit in latrones, qui etiam despoliaverunt eum: et plagis impositis abierunt semivivo relicto.
[31]Accidit autem ut sacerdos quidam descenderet eadem via: et viso illo præterivit.
[32]Similiter et Levita, cum esset secus locum, et videret eum, pertransiit.
[33]Samaritanus autem quidam iter faciens, venit secus eum: et videns eum, misericordia motus est.
[34]Et appropians alligavit vulnera ejus, infundens oleum et vinum: et imponens illum in jumentum suum, duxit in stabulum, et curam ejus egit.
[35]Et altera die protulit duos denarios, et dedit stabulario, et ait: Curam illius habe: et quodcumque supererogaveris, ego cum rediero reddam tibi.
[36]Quis horum trium videtur tibi proximus fuisse illi, qui incidit in latrones?
[37]At ille dixit: Qui fecit misericordiam in illum. Et ait illi Jesus: Vade, et tu fac similiter.
[38]Factum est autem, dum irent, et ipse intravit in quoddam castellum: et mulier quædam, Martha nomine, excepit illum in domum suam,
[39]et huic erat soror nomine Maria, quæ etiam sedens secus pedes Domini, audiebat verbum illius.
[40]Martha autem satagebat circa frequens ministerium: quæ stetit, et ait: Domine, non est tibi curæ quod soror mea reliquit me solam ministrare? dic ergo illi ut me adjuvet.
[41]Et respondens dixit illis Dominus: Martha, Martha, sollicita es, et turbaris erga plurima,
[42]porro unum est necessarium. Maria optimam partem elegit, quæ non auferetur ab ea.
|