|
[1]Locutus est Dominus ad Moysen, dicens:
[2]Loquere ad filios Israël, et dices ad eos: Cum ingressi fueritis terram habitationis vestræ, quam ego dabo vobis,
[3]et feceritis oblationem Domino in holocaustum, aut victimam, vota solventes, vel sponte offerentes munera, aut in solemnitatibus vestris adolentes odorem suavitatis Domino, de bobus sive de ovibus:
[4]offeret quicumque immolaverit victimam, sacrificium similæ, decimam partem ephi, conspersæ oleo, quod mensuram habebit quartam partem hin:
[5]et vinum ad liba fundenda ejusdem mensuræ dabit in holocaustum sive in victimam. Per agnos singulos
[6]et arietes erit sacrificium similæ duarum decimarum, quæ conspersa sit oleo tertiæ partis hin:
[7]et vinum ad libamentum tertiæ partis ejusdem mensuræ offeret in odorem suavitatis Domino.
[8]Quando vero de bobus feceris holocaustum aut hostiam, ut impleas votum vel pacificas victimas,
[9]dabis per singulos boves similæ tres decimas conspersæ oleo, quod habeat medium mensuræ hin:
[10]et vinum ad liba fundenda ejusdem mensuræ in oblationem suavissimi odoris Domino.
[11]Sic facies
[12]per singulos boves et arietis et agnos et hædos.
[13]Tam indigenæ quam peregrini
[14]eodem ritu offerent sacrificia.
[15]Unum præceptum erit atque judicium tam vobis quam advenis terræ.
[16]Locutus est Dominus ad Moysen, dicens:
[17]Loquere filiis Israël, et dices ad eos:
[18]Cum veneritis in terram, quam dabo vobis,
[19]et comederitis de panibus regionis illius, separabitis primitias Domino
[20]de cibis vestris. Sicut de areis primitias separatis,
[21]ita et de pulmentis dabitis primitiva Domino.
[22]Quod si per ignorantiam præterieritis quidquam horum, quæ locutus est Dominus ad Moysen,
[23]et mandavit per eum ad vos, a die qua cœpit jubere et ultra,
[24]oblitaque fuerit facere multitudo: offeret vitulum de armento, holocaustum in odorem suavissimum Domino, et sacrificum ejus ac liba, ut cæremoniæ postulant, hircumque pro peccato:
[25]et rogabit sacerdos pro omni multitudine filiorum Israël, et dimittetur eis, quoniam non sponte peccaverunt, nihilominus offerentes incensum Domino pro se et pro peccato atque errore suo:
[26]et dimittetur universæ plebi filiorum Israël, et advenis qui peregrinantur inter eos: quoniam culpa est omnis populi per ignorantiam.
[27]Quod si anima una nesciens peccaverit, offeret capram anniculam pro peccato suo:
[28]et deprecabitur pro ea sacerdos, quod inscia peccaverit coram Domino: impetrabitque ei veniam, et dimittetur illi.
[29]Tam indigenis quam advenis una lex erit omnium, qui peccaverint ignorantes.
[30]Anima vero, quæ per superbiam aliquid commiserit, sive civis sit ille, sive peregrinus (quoniam adversus Dominum rebellis fuit), peribit de populo suo:
[31]verbum enim Domini contempsit, et præceptum illius fecit irritum: idcirco delebitur, et portabit iniquitatem suam.
[32]Factum est autem, cum essent filii Israël in solitudine, et invenissent hominem colligentem ligna in die sabbati,
[33]obtulerunt eum Moysi et Aaron et universæ multitudini.
[34]Qui recluserunt eum in carcerem, nescientes quid super eo facere deberent.
[35]Dixitque Dominus ad Moysen: Morte moriatur homo iste: obruat eum lapidibus omnis turba extra castra.
[36]Cumque eduxissent eum foras, obruerunt lapidibus, et mortuus est, sicut præceperat Dominus.
[37]Dixit quoque Dominus ad Moysen:
[38]Loquere filiis Israël, et dices ad eos ut faciant sibi fimbrias per angulos palliorum, ponentes in eis vittas hyacinthinas:
[39]quas cum viderint, recordentur omnium mandatorum Domini, nec sequantur cogitationes suas et oculos per res varias fornicantes,
[40]sed magis memores præceptorum Domini faciant ea, sintque sancti Deo suo.
[41]Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut essem Deus vester.
|