[1]In finem. Psalmus ipsi David.[2]Beatus qui intelligit super egenum et pauperem: in die mala liberabit eum Dominus.[3]Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra, et non tradat eum in animam inimicorum ejus.[4]Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus; universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.[5]Ego dixi: Domine, miserere mei; sana animam meam, quia peccavi tibi.[6]Inimici mei dixerunt mala mihi: Quando morietur, et peribit nomen ejus?[7]Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur; cor ejus congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras et loquebatur.[8]In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei; adversum me cogitabant mala mihi.[9]Verbum iniquum constituerunt adversum me: Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat?[10]Etenim homo pacis meæ, in quo speravi, qui edebat panes meos magnificavit super me supplantationem.[11]Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me; et retribuam eis.[12]In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me.[13]Me autem propter innocentiam suscepisti; et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.[14]Benedictus Dominus, Deus Israël, a sæculo, et usque in sæculum. Fiat, fiat.