|
[1]In finem. Pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam,
[2]cum succendit Mesopotamiam Syriæ, et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia.
[3]Deus, repulisti nos, et destruxisti nos; iratus es, et misertus es nobis.
[4]Commovisti terram, et conturbasti eam; sana contritiones ejus, quia commota est.
[5]Ostendisti populo tuo dura; potasti nos vino compunctionis.
[6]Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus; ut liberentur dilecti tui,
[7]salvum fac dextera tua, et exaudi me.
[8]Deus locutus est in sancto suo: lætabor, et partibor Sichimam; et convallem tabernaculorum metibor.
[9]Meus est Galaad, et meus est Manasses; et Ephraim fortitudo capitis mei. Juda rex meus;
[10]Moab olla spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum: mihi alienigenæ subditi sunt.
[11]Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumæam?
[12]Nonne tu, Deus, qui repulisti nos? et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris?
[13]Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.
[14]In Deo faciemus virtutem; et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.
|