|
[1]In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph.
[2]Voce mea ad Dominum clamavi; voce mea ad Deum, et intendit mihi.
[3]In die tribulationis meæ Deum exquisivi; manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea;
[4]memor fui Dei, et delectatus sum; et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.
[5]Anticipaverunt vigilias oculi mei; turbatus sum, et non sum locutus.
[6]Cogitavi dies antiquos, et annos æternos in mente habui.
[7]Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
[8]Numquid in æternum projiciet Deus? aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
[9]aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?
[10]aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?
[11]Et dixi: Nunc cœpi; hæc mutatio dexteræ Excelsi.
[12]Memor fui operum Domini, quia memor ero ab initio mirabilium tuorum;
[13]et meditabor in omnibus operibus tuis, et in adinventionibus tuis exercebor.
[14]Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?
[15]Tu es Deus qui facis mirabilia: notam fecisti in populis virtutem tuam.
[16]Redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Jacob et Joseph.
[17]Viderunt te aquæ, Deus; viderunt te aquæ, et timuerunt; et turbatæ sunt abyssi.
[18]Multitudo sonitus aquarum; vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt;
[19]vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ; commota est, et contremuit terra.
[20]In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis, et vestigia tua non cognoscentur.
[21]Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.
|