|
[1]Dixerunt enim cogitantes apud se non recte: Exiguum et cum tædio est tempus vitæ nostræ, et non est refrigerium in fine hominis, et non est qui agnitus sit reversus ab inferis.
[2]Quia ex nihilo nati sumus, et post hoc erimus tamquam non fuerimus. Quoniam fumus flatus est in naribus nostris, et sermo scintilla ad commovendum cor nostrum:
[3]qua extincta, cinis erit corpus nostrum, et spiritus diffundetur tamquam mollis aër; et transibit vita nostra tamquam vestigium nubis, et sicut nebula dissolvetur quæ fugata est a radiis solis, et a calore illius aggravata.
[4]Et nomen nostrum oblivionem accipiet per tempus, et nemo memoriam habebit operum nostrorum.
[5]Umbræ enim transitus est tempus nostrum, et non est reversio finis nostri: quoniam consignata est, et nemo revertitur.
[6]Venite ergo, et fruamur bonis quæ sunt, et utamur creatura tamquam in juventute celeriter.
[7]Vino pretioso et unguentis nos impleamus, et non prætereat nos flos temporis.
[8]Coronemus nos rosis antequam marcescant; nullum pratum sit quod non pertranseat luxuria nostra:
[9]nemo nostrum exsors sit luxuriæ nostræ. Ubique relinquamus signa lætitiæ, quoniam hæc est pars nostra, et hæc est sors.
[10]Opprimamus pauperem justum, et non parcamus viduæ, nec veterani revereamur canos multi temporis,
[11]sit autem fortitudo nostra lex justitiæ; quod enim infirmum est inutile invenitur.
[12]Circumveniamus ergo justum, quoniam inutilis est nobis, et contrarius est operibus nostris, et improperat nobis peccata legis, et diffamat in nos peccata disciplinæ nostræ.
[13]Promittit se scientiam Dei habere, et filium Dei se nominat.
[14]Factus est nobis in traductionem cogitationum nostrarum.
[15]Gravis est nobis etiam ad videndum, quoniam dissimilis est aliis vita illius, et immutatæ sunt viæ ejus.
[16]Tamquam nugaces æstimati sumus ab illo, et abstinet se a viis nostris tamquam ab immunditiis, et præfert novissima justorum, et gloriatur patrem se habere Deum.
[17]Videamus ergo si sermones illius veri sint, et tentemus quæ ventura sunt illi, et sciemus quæ erunt novissima illius.
[18]Si enim est verus filius Dei, suscipiet illum, et liberabit eum de manibus contrariorum.
[19]Contumelia et tormento interrogemus eum, ut sciamus reverentiam ejus, et probemus patientiam illius.
[20]Morte turpissima condemnemus eum; erit enim ei respectus ex sermonibus illius.
[21]Hæc cogitaverunt, et erraverunt: excæcavit enim illos malitia eorum.
[22]Et nescierunt sacramenta Dei; neque mercedem speraverunt justitiæ, nec judicaverunt honorem animarum sanctarum.
[23]Quoniam Deus creavit hominem inexterminabilem, et ad imaginem similitudinis suæ fecit illum.
[24]Invidia autem diaboli mors introivit in orbem terrarum:
[25]imitantur autem illum qui sunt ex parte illius.
|