|
[1]Taceant ad me insulæ, et gentes mutent fortitudinem; accedant, et tunc loquantur; simul ad judicium propinquemus.
[2]Quis suscitavit ab oriente Justum, vocavit eum ut sequeretur se? Dabit in conspectu ejus gentes, et reges obtinebit; dabit quasi pulverem gladio ejus, sicut stipulam vento raptam arcui ejus.
[3]Persequetur eos, transibit in pace, semita in pedibus ejus non apparebit.
[4]Quia hæc operatus est, et fecit, vocans generationes ab exordio? Ego Dominus, primus et novissimus ego sum.
[5]Viderunt insulæ, et timuerunt; extrema terræ obstupuerunt, appropinquaverunt, et accesserunt.
[6]Unusquisque proximo suo auxiliabitur, et fratri suo dicet: Confortare.
[7]Confortavit faber ærarius percutiens malleo eum, qui cudebat tunc temporis, dicens: Glutino bonum est; et confortavit eum clavis, ut non moveretur.
[8]Et tu, Israël, serve meus, Jacob quem elegi, semen Abraham amici mei:
[9]in quo apprehendi te ab extremis terræ, et a longinquis ejus vocavi te, et dixi tibi: Servus meus es tu, elegi te, et non abjeci te.
[10]Ne timeas, quia ego tecum sum; ne declines, quia ego Deus tuus; confortavi te, et auxiliatus sum tibi, et suscepit te dextera Justi mei.
[11]Ecce confundentur et erubescent omnes qui pugnant adversum te; erunt quasi non sint, et peribunt viri qui contradicunt tibi.
[12]Quæres eos, et non invenies, viros rebelles tuos; erunt quasi non sint, et veluti consumptio homines bellantes adversum te.
[13]Quia ego Dominus Deus tuus, apprehendens manum tuam, dicensque tibi: Ne timeas; ego adjuvi te.
[14]Noli timere, vermis Jacob, qui mortui estis ex Israël; ego auxiliatus sum tibi, dicit Dominus, et redemptor tuus Sanctus Israël.
[15]Ego posui te quasi plaustrum triturans novum, habens rostra serrantia; triturabis montes, et comminues, et colles quasi pulverem pones.
[16]Ventilabis eos, et ventus tollet, et turbo disperget eos; et tu exsultabis in Domino, in Sancto Israël lætaberis.
[17]Egeni et pauperes quærunt aquas, et non sunt; lingua eorum siti aruit. Ego Dominus exaudiam eos, Deus Israël, non derelinquam eos.
[18]Aperiam in supinis collibus flumina, et in medio camporum fontes, ponam desertum in stagna aquarum, et terram inviam in rivos aquarum.
[19]Dabo in solitudinem cedrum, et spinam, et myrtum, et lignum olivæ; ponam in deserto abietem, ulmum, et buxum simul;
[20]ut videant et sciant, et recogitent, et intelligant pariter, quia manus Domini fecit hoc, et Sanctus Israël creavit illud.
[21]Prope facite judicium vestrum, dicit Dominus; afferte, si quid forte habetis, dicit rex Jacob.
[22]Accedant, et nuntient nobis quæcumque ventura sunt; priora quæ fuerunt nuntiate; et ponemus cor nostrum, et sciemus novissima eorum; et quæ ventura sunt indicate nobis.
[23]Annuntiate quæ ventura sunt in futurum, et sciemus quia dii estis vos; bene quoque aut male, si potestis, facite; et loquamur et videamus simul.
[24]Ecce vos estis ex nihilo, et opus vestrum ex eo quod non est; abominatio est qui elegit vos.
[25]Suscitavi ab aquilone, et veniet ab ortu solis; vocabit nomen meum; et adducet magistratus quasi lutum, et velut plastes conculans humum.
[26]Quis annuntiavit ab exordio ut sciamus, et a principio ut dicamus: Justus es? Non est neque annuntians, neque prædicens, neque audiens sermones vestros.
[27]Primus ad Sion dicet: Ecce adsunt, et Jerusalem evangelistam dabo.
[28]Et vidi, et non erat neque ex istis quisquam qui iniret consilium, et interrogatus responderet verbum.
[29]Ecce omnes injusti et vana opera eorum; ventus et inane simulacra eorum.
|