|
[1]Ut ergo cognovit Jesus quia audierunt pharisæi quod Jesus plures discipulos facit, et baptizat, quam Joannes
[2](quamquam Jesus non baptizaret, sed discipuli ejus),
[3]reliquit Judæam, et abiit iterum in Galilæam.
[4]Oportebat autem eum transire per Samariam.
[5]Venit ergo in civitatem Samariæ, quæ dicitur Sichar, juxta prædium quod dedit Jacob Joseph filio suo.
[6]Erat autem ibi fons Jacob. Jesus ergo fatigatus ex itinere, sedebat sic supra fontem. Hora erat quasi sexta.
[7]Venit mulier de Samaria haurire aquam. Dicit ei Jesus: Da mihi bibere.
[8](Discipuli enim ejus abierant in civitatem ut cibos emerent.)
[9]Dicit ergo ei mulier illa Samaritana: Quomodo tu, Judæus cum sis, bibere a me poscis, quæ sum mulier Samaritana? non enim coutuntur Judæi Samaritanis.
[10]Respondit Jesus, et dixit ei: Si scires donum Dei, et quis est qui dicit tibi: Da mihi bibere, tu forsitan petisses ab eo, et dedisset tibi aquam vivam.
[11]Dicit ei mulier: Domine, neque in quo haurias habes, et puteus altus est: unde ergo habes aquam vivam?
[12]Numquid tu major es patre nostro Jacob, qui dedit nobis puteum, et ipse ex eo bibit, et filii ejus, et pecora ejus?
[13]Respondit Jesus, et dixit ei: Omnis qui bibit ex aqua hac, sitiet iterum; qui autem biberit ex aqua quam ego dabo ei, non sitiet in æternum:
[14]sed aqua quam ego dabo ei, fiet in eo fons aquæ salientis in vitam æternam.
[15]Dicit ad eum mulier: Domine, da mihi hanc aquam, ut non sitiam, neque veniam huc haurire.
[16]Dicit ei Jesus: Vade, voca virum tuum, et veni huc.
[17]Respondit mulier, et dixit: Non habeo virum. Dicit ei Jesus: Bene dixisti, quia non habeo virum;
[18]quinque enim viros habuisti, et nunc, quem habes, non est tuus vir: hoc vere dixisti.
[19]Dicit ei mulier: Domine, video quia propheta es tu.
[20]Patres nostri in monte hoc adoraverunt, et vos dicitis, quia Jerosolymis est locus ubi adorare oportet.
[21]Dicit ei Jesus: Mulier, crede mihi, quia venit hora, quando neque in monte hoc, neque in Jerosolymis adorabitis Patrem.
[22]Vos adoratis quod nescitis: nos adoramus quod scimus, quia salus ex Judæis est.
[23]Sed venit hora, et nunc est, quando veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et veritate. Nam et Pater tales quærit, qui adorent eum.
[24]Spiritus est Deus: et eos qui adorant eum, in spiritu et veritate oportet adorare.
[25]Dicit ei mulier: Scio quia Messias venit (qui dicitur Christus): cum ergo venerit ille, nobis annuntiabit omnia.
[26]Dicit ei Jesus: Ego sum, qui loquor te.
[27]Et continuo venerunt discipuli ejus, et mirabantur quia cum muliere loquebatur. Nemo tamen dixit: Quid quæris? aut, Quid loqueris cum ea?
[28]Reliquit ergo hydriam suam mulier, et abiit in civitatem, et dicit illis hominibus:
[29]Venite, et videte hominem qui dixit mihi omnia quæcumque feci: numquid ipse est Christus?
[30]Exierunt ergo de civitate et veniebant ad eum.
[31]Interea rogabant eum discipuli, dicentes: Rabbi, manduca.
[32]Ille autem dicit eis: Ego cibum habeo manducare, quem vos nescitis.
[33]Dicebant ergo discipuli ad invicem: Numquid aliquis attulit ei manducare?
[34]Dicit eis Jesus: Meus cibus est ut faciam voluntatem ejus qui misit me, ut perficiam opus ejus.
[35]Nonne vos dicitis quod adhuc quatuor menses sunt, et messis venit? Ecce dico vobis: levate oculos vestros, et videte regiones, quia albæ sunt jam ad messem.
[36]Et qui metit, mercedem accipit, et congregat fructum in vitam æternam: ut et qui seminat, simul gaudeat, et qui metit.
[37]In hoc enim est verbum verum: quia alius est qui seminat, et alius est qui metit.
[38]Ego misi vos metere quod vos non laborastis: alii laboraverunt, et vos in labores eorum introistis.
[39]Ex civitate autem illa multi crediderunt in eum Samaritanorum, propter verbum mulieris testimonium perhibentis: Quia dixit mihi omnia quæcumque feci.
[40]Cum venissent ergo ad illum Samaritani, rogaverunt eum ut ibi maneret. Et mansit ibi duos dies.
[41]Et multo plures crediderunt in eum propter sermonem ejus.
[42]Et mulieri dicebant: Quia jam non propter tuam loquelam credimus: ipsi enim audivimus, et scimus quia hic est vere Salvator mundi.
[43]Post duos autem dies exiit inde, et abiit in Galilæam.
[44]Ipse enim Jesus testimonium perhibuit, quia propheta in sua patria honorem non habet.
[45]Cum ergo venisset in Galilæam, exceperunt eum Galilæi, cum omnia vidissent quæ fecerat Jerosolymis in die festo: et ipsi enim venerant ad diem festum.
[46]Venit ergo iterum in Cana Galilææ, ubi fecit aquam vinum. Et erat quidam regulus, cujus filius infirmabatur Capharnaum.
[47]Hic cum audisset quia Jesus adveniret a Judæa in Galilæam, abiit ad eum, et rogabat eum ut descenderet, et sanaret filium ejus: incipiebat enim mori.
[48]Dixit ergo Jesus ad eum: Nisi signa et prodigia videritis, non creditis.
[49]Dicit ad eum regulus: Domine, descende priusquam moriatur filius meus.
[50]Dicit ei Jesus: Vade, filius tuus vivit. Credidit homo sermoni quem dixit ei Jesus, et ibat.
[51]Jam autem eo descendente, servi occurrerunt ei, et nuntiaverunt dicentes, quia filius ejus viveret.
[52]Interrogabat ergo horam ab eis in qua melius habuerit. Et dixerunt ei: Quia heri hora septima reliquit eum febris.
[53]Cognovit ergo pater, quia illa hora erat in qua dixit ei Jesus: Filius tuus vivit; et credidit ipse et domus ejus tota.
[54]Hoc iterum secundum signum fecit Jesus, cum venisset a Judæa in Galilæam.
|