|
[1]Post hæc erat dies festus Judæorum, et ascendit Jesus Jerosolymam.
[2]Est autem Jerosolymis probatica piscina, quæ cognominatur hebraice Bethsaida, quinque porticus habens.
[3]In his jacebat multitudo magna languentium, cæcorum, claudorum, aridorum, exspectantium aquæ motum.
[4]Angelus autem Domini descendebat secundum tempus in piscinam, et movebatur aqua. Et qui prior descendisset in piscinam post motionem aquæ, sanus fiebat a quacumque detinebatur infirmitate.
[5]Erat autem quidam homo ibi triginta et octo annos habens in infirmitate sua.
[6]Hunc autem cum vidisset Jesus jacentem, et cognovisset quia jam multum tempus haberet, dicit ei: Vis sanus fieri?
[7]Respondit ei languidus: Domine, hominem non habeo, ut, cum turbata fuerit aqua, mittat me in piscinam: dum venio enim ego, alius ante me descendit.
[8]Dicit ei Jesus: Surge, tolle grabatum tuum et ambula.
[9]Et statim sanus factus est homo ille: et sustulit grabatum suum, et ambulabat. Erat autem sabbatum in die illo.
[10]Dicebant ergo Judæi illi qui sanatus fuerat: Sabbatum est, non licet tibi tollere grabatum tuum.
[11]Respondit eis: Qui me sanum fecit, ille mihi dixit: Tolle grabatum tuum et ambula.
[12]Interrogaverunt ergo eum: Quis est ille homo qui dixit tibi: Tolle grabatum tuum et ambula?
[13]Is autem qui sanus fuerat effectus, nesciebat quis esset. Jesus enim declinavit a turba constituta in loco.
[14]Postea invenit eum Jesus in templo, et dixit illi: Ecce sanus factus es; jam noli peccare, ne deterius tibi aliquid contingat.
[15]Abiit ille homo, et nuntiavit Judæis quia Jesus esset, qui fecit eum sanum.
[16]Propterea persequebantur Judæi Jesum, quia hæc faciebat in sabbato.
[17]Jesus autem respondit eis: Pater meus usque modo operatur, et ego operor.
[18]Propterea ergo magis quærebant eum Judæi interficere: quia non solum solvebat sabbatum, sed et patrem suum dicebat Deum, æqualem se faciens Deo. Respondit itaque Jesus, et dixit eis:
[19]Amen, amen dico vobis: non potest Filius a se facere quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem: quæcumque enim ille fecerit, hæc et Filius similiter facit.
[20]Pater enim diligit Filium, et omnia demonstrat ei quæ ipse facit: et majora his demonstrabit ei opera, ut vos miremini.
[21]Sicut enim Pater suscitat mortuos, et vivificat, sic et Filius, quos vult, vivificat.
[22]Neque enim Pater judicat quemquam: sed omne judicium dedit Filio,
[23]ut omnes honorificent Filium, sicut honorificant Patrem; qui non honorificat Filium, non honorificat Patrem, qui misit illum.
[24]Amen, amen dico vobis, quia qui verbum meum audit, et credit ei qui misit me, habet vitam æternam, et in judicium non venit, sed transiit a morte in vitam.
[25]Amen, amen dico vobis, quia venit hora, et nunc est, quando mortui audient vocem Filii Dei: et qui audierint, vivent.
[26]Sicut enim Pater habet vitam in semetipso, sic dedit et Filio habere vitam in semetipso:
[27]et potestatem dedit ei judicium facere, quia Filius hominis est.
[28]Nolite mirari hoc, quia venit hora in qua omnes qui in monumentis sunt audient vocem Filii Dei:
[29]et procedent qui bona fecerunt, in resurrectionem vitæ; qui vero mala egerunt, in resurrectionem judicii.
[30]Non possum ego a meipso facere quidquam. Sicut audio, judico: et judicium meum justum est, quia non quæro voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me.
[31]Si ego testimonium perhibeo de meipso, testimonium meum non est verum.
[32]Alius est qui testimonium perhibet de me: et scio quia verum est testimonium, quod perhibet de me.
[33]Vos misistis ad Joannem, et testimonium perhibuit veritati.
[34]Ego autem non ab homine testimonium accipio: sed hæc dico ut vos salvi sitis.
[35]Ille erat lucerna ardens et lucens: vos autem voluistis ad horam exsultare in luce ejus.
[36]Ego autem habeo testimonium majus Joanne. Opera enim quæ dedit mihi Pater ut perficiam ea: ipsa opera, quæ ego facio, testimonium perhibent de me, quia Pater misit me:
[37]et qui misit me Pater, ipse testimonium perhibuit de me: neque vocem ejus umquam audistis, neque speciem ejus vidistis:
[38]et verbum ejus non habetis in vobis manens: quia quem misit ille, huic vos non creditis.
[39]Scrutamini Scripturas, quia vos putatis in ipsis vitam æternam habere: et illæ sunt quæ testimonium perhibent de me:
[40]et non vultis venire ad me ut vitam habeatis.
[41]Claritatem ab hominibus non accipio.
[42]Sed cognovi vos, quia dilectionem Dei non habetis in vobis.
[43]Ego veni in nomine Patris mei, et non accipitis me; si alius venerit in nomine suo, illum accipietis.
[44]Quomodo vos potestis credere, qui gloriam ab invicem accipitis, et gloriam quæ a solo Deo est, non quæritis?
[45]Nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem: est qui accusat vos Moyses, in quo vos speratis.
[46]Si enim crederetis Moysi, crederetis forsitan et mihi: de me enim ille scripsit.
[47]Si autem illius litteris non creditis, quomodo verbis meis credetis?
|