«
Peshitta NT (1905)
PesNT(1905)
Greek Textus Receptus (1550/1894)
TR GNT
[1]ואמר הוא ישׁוע לתלמידוהי לא משׁכחא דלא נאתונ מכשׁולא וי דינ להו דבאידה נאתונ [1]ειπεν δε προς τους μαθητας ανενδεκτον εστιν του μη ελθειν τα σκανδαλα ουαι δε δι ου ερχεται
[2]פקח הוא לה אלו רחיא דחמרא תליא בצורה ושׁדא בימא או דנכשׁל לחד מנ הלינ זעורא [2]λυσιτελει αυτω ει μυλος ονικος περικειται περι τον τραχηλον αυτου και ερριπται εις την θαλασσαν η ινα σκανδαλιση ενα των μικρων τουτων
[3]אזדהרו בנפשׁכונ אנ נחטא אחוכ כאי בה ואנ תאב שׁבוק לה [3]προσεχετε εαυτοις εαν δε αμαρτη εις σε ο αδελφος σου επιτιμησον αυτω και εαν μετανοηση αφες αυτω
[4]ואנ שׁבע זבנינ ביומא נסכל בכ ושׁבע זבנינ ביומא נתפנא לותכ ונאמר דתאב אנא שׁבוק לה [4]και εαν επτακις της ημερας αμαρτη εις σε και επτακις της ημερας επιστρεψη επι σε λεγων μετανοω αφησεις αυτω
[5]ואמרו שׁליחא למרנ אוספ לנ הימנותא [5]και ειπον οι αποστολοι τω κυριω προσθες ημιν πιστιν
[6]אמר להונ אנ אית הות לכונ הימנותא איכ פרדתא דחרדלא אמרינ הויתונ לתותא הנא דאתעקר ואתנצב בימא ומשׁתמע הוא לכונ [6]ειπεν δε ο κυριος ει ειχετε πιστιν ως κοκκον σιναπεως ελεγετε αν τη συκαμινω ταυτη εκριζωθητι και φυτευθητι εν τη θαλασση και υπηκουσεν αν υμιν
[7]מנו דינ מנכונ דאית לה עבדא דדבר פדנא או דרעא ענא ואנ נאתא מנ חקלא אמר לה מחדא עבר אסתמכ [7]τις δε εξ υμων δουλον εχων αροτριωντα η ποιμαινοντα ος εισελθοντι εκ του αγρου ερει ευθεως παρελθων αναπεσαι
[8]אלא אמר לה טיב לי מדמ דאחשׁמ ואסור חציכ שׁמשׁיני עדמא דאלעס ואשׁתא ובתרכנ אפ אנת תלעס ותשׁתא [8]αλλ ουχι ερει αυτω ετοιμασον τι δειπνησω και περιζωσαμενος διακονει μοι εως φαγω και πιω και μετα ταυτα φαγεσαι και πιεσαι συ
[9]למא טיבותה מקבל דהו עבדא דעבד מדמ דאתפקד לה לא סבר אנא [9]μη χαριν εχει τω δουλω εκεινω οτι εποιησεν τα διαταχθεντα αυτω ου δοκω
[10]הכנא אפ אנתונ מא דעבדתונ כלהינ אילינ דפקידנ לכונ אמרו דעבדא חננ בטילא דמדמ דחיבינ הוינ למעבד עבדנ [10]ουτως και υμεις οταν ποιησητε παντα τα διαταχθεντα υμιν λεγετε οτι δουλοι αχρειοι εσμεν οτι ο ωφειλομεν ποιησαι πεποιηκαμεν
[11]והוא דכד אזל ישׁוע לאורשׁלמ עבר הוא בית שׁמריא לגלילא [11]και εγενετο εν τω πορευεσθαι αυτον εις ιερουσαλημ και αυτος διηρχετο δια μεσου σαμαρειας και γαλιλαιας
[12]וכד קריב למעל לקריתא חדא ארעוהי עסרא אנשׁינ גרבא וקמו מנ רוחקא [12]και εισερχομενου αυτου εις τινα κωμην απηντησαν αυτω δεκα λεπροι ανδρες οι εστησαν πορρωθεν
[13]וארימו קלהונ ואמרינ רבנ ישׁוע אתרחמ עלינ [13]και αυτοι ηραν φωνην λεγοντες ιησου επιστατα ελεησον ημας
[14]וכד חזא אנונ אמר להונ זלו חוו נפשׁכונ לכהנא וכד אזלינ אתדכיו [14]και ιδων ειπεν αυτοις πορευθεντες επιδειξατε εαυτους τοις ιερευσιν και εγενετο εν τω υπαγειν αυτους εκαθαρισθησαν
[15]חד דינ מנהונ כד חזא דאתדכי הפכ לה ובקלא רמא משׁבח הוא לאלהא [15]εις δε εξ αυτων ιδων οτι ιαθη υπεστρεψεν μετα φωνης μεγαλης δοξαζων τον θεον
[16]ונפל על אפוהי קדמ רגלוהי דישׁוע כד מודא לה והו הנא שׁמריא הוא [16]και επεσεν επι προσωπον παρα τους ποδας αυτου ευχαριστων αυτω και αυτος ην σαμαρειτης
[17]ענא דינ ישׁוע ואמר לא הוא עסרא הוינ הלינ דאתדכיו איכא אנונ תשׁעא [17]αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ουχι οι δεκα εκαθαρισθησαν οι δε εννεα που
[18]למא פרשׁו דנאתונ נתלונ תשׁבוחתא לאלהא אלא הנא דמנ עמא הו נוכריא [18]ουχ ευρεθησαν υποστρεψαντες δουναι δοξαν τω θεω ει μη ο αλλογενης ουτος
[19]ואמר לה קומ זל הימנותכ אחיתכ [19]και ειπεν αυτω αναστας πορευου η πιστις σου σεσωκεν σε
[20]וכד שׁאלוהי לישׁוע מנ פרישׁא אמתי אתיא מלכותה דאלהא ענא ואמר להונ לא אתיא מלכותה דאלהא בנטורתא [20]επερωτηθεις δε υπο των φαρισαιων ποτε ερχεται η βασιλεια του θεου απεκριθη αυτοις και ειπεν ουκ ερχεται η βασιλεια του θεου μετα παρατηρησεως
[21]ולא אמרינ הא הרכא הי והא הר תמנ הי הא גיר מלכותה דאלהא לגו מנכונ הי [21]ουδε ερουσιν ιδου ωδε η ιδου εκει ιδου γαρ η βασιλεια του θεου εντος υμων εστιν
[22]ואמר לתלמידוהי נאתונ יומתא דתתרגרגונ למחזא חד מנ יומתא דברה דאנשׁא ולא תחזונ [22]ειπεν δε προς τους μαθητας ελευσονται ημεραι οτε επιθυμησετε μιαν των ημερων του υιου του ανθρωπου ιδειν και ουκ οψεσθε
[23]ואנ נאמרונ לכונ הא הרכא הו והא הר תמנ הו לא תאזלונ [23]και ερουσιν υμιν ιδου ωδε η ιδου εκει μη απελθητε μηδε διωξητε
[24]איכנא גיר דברקא ברק מנ שׁמיא וכלה תחית שׁמיא מנהר הכנא נהוא ברה דאנשׁא ביומה [24]ωσπερ γαρ η αστραπη η αστραπτουσα εκ της υπ ουρανον εις την υπ ουρανον λαμπει ουτως εσται και ο υιος του ανθρωπου εν τη ημερα αυτου
[25]לוקדמ דינ עתיד הו דנחשׁ סגיאתא ונסתלא מנ שׁרבתא הדא [25]πρωτον δε δει αυτον πολλα παθειν και αποδοκιμασθηναι απο της γενεας ταυτης
[26]ואיכנא דהוא ביומתה דנוח הכנא נהוא ביומתה דברה דאנשׁא [26]και καθως εγενετο εν ταις ημεραις του νωε ουτως εσται και εν ταις ημεραις του υιου του ανθρωπου
[27]דאכלינ הוו ושׁתינ ונסבינ נשׁא ויהבינ לגברא עדמא ליומא דעל נוח לכוילא ואתא טופנא ואובד לכל אנשׁ [27]ησθιον επινον εγαμουν εξεγαμιζοντο αχρι ης ημερας εισηλθεν νωε εις την κιβωτον και ηλθεν ο κατακλυσμος και απωλεσεν απαντας
[28]ואיכנא תוב דהוא ביומתה דלוט דאכלינ הוו ושׁתינ וזבנינ ומזבנינ ונצבינ הוו ובנינ [28]ομοιως και ως εγενετο εν ταις ημεραις λωτ ησθιον επινον ηγοραζον επωλουν εφυτευον ωκοδομουν
[29]ביומא דינ דנפק לוט מנ סדומ אמטר מריא נורא וכבריתא מנ שׁמיא ואובד לכלהונ [29]η δε ημερα εξηλθεν λωτ απο σοδομων εβρεξεν πυρ και θειον απ ουρανου και απωλεσεν απαντας
[30]הכנא נהוא ביומא דמתגלא ברה דאנשׁא [30]κατα ταυτα εσται η ημερα ο υιος του ανθρωπου αποκαλυπτεται
[31]בהו יומא מנ דבאגרא הו ומאנוהי בביתא לא נחות דנשׁקול אנונ ומנ דבחקלא הו לא נתהפכ לבסתרה [31]εν εκεινη τη ημερα ος εσται επι του δωματος και τα σκευη αυτου εν τη οικια μη καταβατω αραι αυτα και ο εν τω αγρω ομοιως μη επιστρεψατω εις τα οπισω
[32]אתדכרו לאנתתה דלוט [32]μνημονευετε της γυναικος λωτ
[33]מנ דצבא דנחא נפשׁה נובדיה ומנ דנובד נפשׁה נחיה [33]ος εαν ζητηση την ψυχην αυτου σωσαι απολεσει αυτην και ος εαν απολεση αυτην ζωογονησει αυτην
[34]אמר אנא לכונ דבהו לליא תרינ נהוונ בחדא ערסא חד נתדבר ואחרנא נשׁתבק [34]λεγω υμιν ταυτη τη νυκτι εσονται δυο επι κλινης μιας ο εις παραληφθησεται και ο ετερος αφεθησεται
[35]תרתינ נהוינ טחננ אכחדא חדא תתדבר ואחרתא תשׁתבק [35]δυο εσονται αληθουσαι επι το αυτο {VAR2: η } μια παραληφθησεται και η ετερα αφεθησεται
[36]תרינ נהוונ בחקלא חד נתדבר ואחרנא נשׁתבק [36] {VAR2: δυο εσονται εν τω αγρω ο εις παραληφθησεται και ο ετερος αφεθησεται }
[37]ענו ואמרינ לה לאיכא מרנ אמר להונ איכא דפגרא תמנ נתכנשׁונ נשׁרא [37]και αποκριθεντες λεγουσιν αυτω που κυριε ο δε ειπεν αυτοις οπου το σωμα εκει συναχθησονται οι αετοι
Author: Stephanus (1550), with variants of Scrivener (1894)
Source: unbound.biola.edu
Top