«
Greek Textus Receptus (1550/1894)
TR GNT
Peshitta NT (1905)
PesNT(1905)
[1]ειπεν δε προς τους μαθητας ανενδεκτον εστιν του μη ελθειν τα σκανδαλα ουαι δε δι ου ερχεται [1]ואמר הוא ישׁוע לתלמידוהי לא משׁכחא דלא נאתונ מכשׁולא וי דינ להו דבאידה נאתונ
[2]λυσιτελει αυτω ει μυλος ονικος περικειται περι τον τραχηλον αυτου και ερριπται εις την θαλασσαν η ινα σκανδαλιση ενα των μικρων τουτων [2]פקח הוא לה אלו רחיא דחמרא תליא בצורה ושׁדא בימא או דנכשׁל לחד מנ הלינ זעורא
[3]προσεχετε εαυτοις εαν δε αμαρτη εις σε ο αδελφος σου επιτιμησον αυτω και εαν μετανοηση αφες αυτω [3]אזדהרו בנפשׁכונ אנ נחטא אחוכ כאי בה ואנ תאב שׁבוק לה
[4]και εαν επτακις της ημερας αμαρτη εις σε και επτακις της ημερας επιστρεψη επι σε λεγων μετανοω αφησεις αυτω [4]ואנ שׁבע זבנינ ביומא נסכל בכ ושׁבע זבנינ ביומא נתפנא לותכ ונאמר דתאב אנא שׁבוק לה
[5]και ειπον οι αποστολοι τω κυριω προσθες ημιν πιστιν [5]ואמרו שׁליחא למרנ אוספ לנ הימנותא
[6]ειπεν δε ο κυριος ει ειχετε πιστιν ως κοκκον σιναπεως ελεγετε αν τη συκαμινω ταυτη εκριζωθητι και φυτευθητι εν τη θαλασση και υπηκουσεν αν υμιν [6]אמר להונ אנ אית הות לכונ הימנותא איכ פרדתא דחרדלא אמרינ הויתונ לתותא הנא דאתעקר ואתנצב בימא ומשׁתמע הוא לכונ
[7]τις δε εξ υμων δουλον εχων αροτριωντα η ποιμαινοντα ος εισελθοντι εκ του αγρου ερει ευθεως παρελθων αναπεσαι [7]מנו דינ מנכונ דאית לה עבדא דדבר פדנא או דרעא ענא ואנ נאתא מנ חקלא אמר לה מחדא עבר אסתמכ
[8]αλλ ουχι ερει αυτω ετοιμασον τι δειπνησω και περιζωσαμενος διακονει μοι εως φαγω και πιω και μετα ταυτα φαγεσαι και πιεσαι συ [8]אלא אמר לה טיב לי מדמ דאחשׁמ ואסור חציכ שׁמשׁיני עדמא דאלעס ואשׁתא ובתרכנ אפ אנת תלעס ותשׁתא
[9]μη χαριν εχει τω δουλω εκεινω οτι εποιησεν τα διαταχθεντα αυτω ου δοκω [9]למא טיבותה מקבל דהו עבדא דעבד מדמ דאתפקד לה לא סבר אנא
[10]ουτως και υμεις οταν ποιησητε παντα τα διαταχθεντα υμιν λεγετε οτι δουλοι αχρειοι εσμεν οτι ο ωφειλομεν ποιησαι πεποιηκαμεν [10]הכנא אפ אנתונ מא דעבדתונ כלהינ אילינ דפקידנ לכונ אמרו דעבדא חננ בטילא דמדמ דחיבינ הוינ למעבד עבדנ
[11]και εγενετο εν τω πορευεσθαι αυτον εις ιερουσαλημ και αυτος διηρχετο δια μεσου σαμαρειας και γαλιλαιας [11]והוא דכד אזל ישׁוע לאורשׁלמ עבר הוא בית שׁמריא לגלילא
[12]και εισερχομενου αυτου εις τινα κωμην απηντησαν αυτω δεκα λεπροι ανδρες οι εστησαν πορρωθεν [12]וכד קריב למעל לקריתא חדא ארעוהי עסרא אנשׁינ גרבא וקמו מנ רוחקא
[13]και αυτοι ηραν φωνην λεγοντες ιησου επιστατα ελεησον ημας [13]וארימו קלהונ ואמרינ רבנ ישׁוע אתרחמ עלינ
[14]και ιδων ειπεν αυτοις πορευθεντες επιδειξατε εαυτους τοις ιερευσιν και εγενετο εν τω υπαγειν αυτους εκαθαρισθησαν [14]וכד חזא אנונ אמר להונ זלו חוו נפשׁכונ לכהנא וכד אזלינ אתדכיו
[15]εις δε εξ αυτων ιδων οτι ιαθη υπεστρεψεν μετα φωνης μεγαλης δοξαζων τον θεον [15]חד דינ מנהונ כד חזא דאתדכי הפכ לה ובקלא רמא משׁבח הוא לאלהא
[16]και επεσεν επι προσωπον παρα τους ποδας αυτου ευχαριστων αυτω και αυτος ην σαμαρειτης [16]ונפל על אפוהי קדמ רגלוהי דישׁוע כד מודא לה והו הנא שׁמריא הוא
[17]αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ουχι οι δεκα εκαθαρισθησαν οι δε εννεα που [17]ענא דינ ישׁוע ואמר לא הוא עסרא הוינ הלינ דאתדכיו איכא אנונ תשׁעא
[18]ουχ ευρεθησαν υποστρεψαντες δουναι δοξαν τω θεω ει μη ο αλλογενης ουτος [18]למא פרשׁו דנאתונ נתלונ תשׁבוחתא לאלהא אלא הנא דמנ עמא הו נוכריא
[19]και ειπεν αυτω αναστας πορευου η πιστις σου σεσωκεν σε [19]ואמר לה קומ זל הימנותכ אחיתכ
[20]επερωτηθεις δε υπο των φαρισαιων ποτε ερχεται η βασιλεια του θεου απεκριθη αυτοις και ειπεν ουκ ερχεται η βασιλεια του θεου μετα παρατηρησεως [20]וכד שׁאלוהי לישׁוע מנ פרישׁא אמתי אתיא מלכותה דאלהא ענא ואמר להונ לא אתיא מלכותה דאלהא בנטורתא
[21]ουδε ερουσιν ιδου ωδε η ιδου εκει ιδου γαρ η βασιλεια του θεου εντος υμων εστιν [21]ולא אמרינ הא הרכא הי והא הר תמנ הי הא גיר מלכותה דאלהא לגו מנכונ הי
[22]ειπεν δε προς τους μαθητας ελευσονται ημεραι οτε επιθυμησετε μιαν των ημερων του υιου του ανθρωπου ιδειν και ουκ οψεσθε [22]ואמר לתלמידוהי נאתונ יומתא דתתרגרגונ למחזא חד מנ יומתא דברה דאנשׁא ולא תחזונ
[23]και ερουσιν υμιν ιδου ωδε η ιδου εκει μη απελθητε μηδε διωξητε [23]ואנ נאמרונ לכונ הא הרכא הו והא הר תמנ הו לא תאזלונ
[24]ωσπερ γαρ η αστραπη η αστραπτουσα εκ της υπ ουρανον εις την υπ ουρανον λαμπει ουτως εσται και ο υιος του ανθρωπου εν τη ημερα αυτου [24]איכנא גיר דברקא ברק מנ שׁמיא וכלה תחית שׁמיא מנהר הכנא נהוא ברה דאנשׁא ביומה
[25]πρωτον δε δει αυτον πολλα παθειν και αποδοκιμασθηναι απο της γενεας ταυτης [25]לוקדמ דינ עתיד הו דנחשׁ סגיאתא ונסתלא מנ שׁרבתא הדא
[26]και καθως εγενετο εν ταις ημεραις του νωε ουτως εσται και εν ταις ημεραις του υιου του ανθρωπου [26]ואיכנא דהוא ביומתה דנוח הכנא נהוא ביומתה דברה דאנשׁא
[27]ησθιον επινον εγαμουν εξεγαμιζοντο αχρι ης ημερας εισηλθεν νωε εις την κιβωτον και ηλθεν ο κατακλυσμος και απωλεσεν απαντας [27]דאכלינ הוו ושׁתינ ונסבינ נשׁא ויהבינ לגברא עדמא ליומא דעל נוח לכוילא ואתא טופנא ואובד לכל אנשׁ
[28]ομοιως και ως εγενετο εν ταις ημεραις λωτ ησθιον επινον ηγοραζον επωλουν εφυτευον ωκοδομουν [28]ואיכנא תוב דהוא ביומתה דלוט דאכלינ הוו ושׁתינ וזבנינ ומזבנינ ונצבינ הוו ובנינ
[29]η δε ημερα εξηλθεν λωτ απο σοδομων εβρεξεν πυρ και θειον απ ουρανου και απωλεσεν απαντας [29]ביומא דינ דנפק לוט מנ סדומ אמטר מריא נורא וכבריתא מנ שׁמיא ואובד לכלהונ
[30]κατα ταυτα εσται η ημερα ο υιος του ανθρωπου αποκαλυπτεται [30]הכנא נהוא ביומא דמתגלא ברה דאנשׁא
[31]εν εκεινη τη ημερα ος εσται επι του δωματος και τα σκευη αυτου εν τη οικια μη καταβατω αραι αυτα και ο εν τω αγρω ομοιως μη επιστρεψατω εις τα οπισω [31]בהו יומא מנ דבאגרא הו ומאנוהי בביתא לא נחות דנשׁקול אנונ ומנ דבחקלא הו לא נתהפכ לבסתרה
[32]μνημονευετε της γυναικος λωτ [32]אתדכרו לאנתתה דלוט
[33]ος εαν ζητηση την ψυχην αυτου σωσαι απολεσει αυτην και ος εαν απολεση αυτην ζωογονησει αυτην [33]מנ דצבא דנחא נפשׁה נובדיה ומנ דנובד נפשׁה נחיה
[34]λεγω υμιν ταυτη τη νυκτι εσονται δυο επι κλινης μιας ο εις παραληφθησεται και ο ετερος αφεθησεται [34]אמר אנא לכונ דבהו לליא תרינ נהוונ בחדא ערסא חד נתדבר ואחרנא נשׁתבק
[35]δυο εσονται αληθουσαι επι το αυτο {VAR2: η } μια παραληφθησεται και η ετερα αφεθησεται [35]תרתינ נהוינ טחננ אכחדא חדא תתדבר ואחרתא תשׁתבק
[36] {VAR2: δυο εσονται εν τω αγρω ο εις παραληφθησεται και ο ετερος αφεθησεται } [36]תרינ נהוונ בחקלא חד נתדבר ואחרנא נשׁתבק
[37]και αποκριθεντες λεγουσιν αυτω που κυριε ο δε ειπεν αυτοις οπου το σωμα εκει συναχθησονται οι αετοι [37]ענו ואמרינ לה לאיכא מרנ אמר להונ איכא דפגרא תמנ נתכנשׁונ נשׁרא
Author: Stephanus (1550), with variants of Scrivener (1894)
Source: unbound.biola.edu
Top