«
Peshitta NT (1905)
PesNT(1905)
Greek Textus Receptus (1550/1894)
TR GNT
[1]וכנשׁו לותה פרישׁא וספרא דאתו מנ אורשׁלמ [1]και συναγονται προς αυτον οι φαρισαιοι και τινες των γραμματεων ελθοντες απο ιεροσολυμων
[2]וחזו אנשׁינ מנ תלמידוהי דאכלינ לחמא כד לא משׁגנ אידיהונ ואתעדלו [2]και ιδοντες τινας των μαθητων αυτου κοιναις χερσιν τουτ εστιν ανιπτοις εσθιοντας αρτους εμεμψαντο
[3]כלהונ גיר יהודיא ופרישׁא אנ הו דבטילאית לא משׁיגינ אידיהונ לא לעסינ מטל דאחידינ משׁלמנותא דקשׁישׁא [3]οι γαρ φαρισαιοι και παντες οι ιουδαιοι εαν μη πυγμη νιψωνται τας χειρας ουκ εσθιουσιν κρατουντες την παραδοσιν των πρεσβυτερων
[4]ומנ שׁוקא אלא עמדינ לא לעסינ וסגיאתא אחרניתא אית אילינ דקבלו דנטרונ מעמודיתא דכסא ודקסטא ודמאני נחשׁא ודערסתא [4]και απο αγορας εαν μη βαπτισωνται ουκ εσθιουσιν και αλλα πολλα εστιν α παρελαβον κρατειν βαπτισμους ποτηριων και ξεστων και χαλκιων και κλινων
[5]ושׁאלוהי ספרא ופרישׁא למנא תלמידיכ לא מהלכינ איכ משׁלמנותא דקשׁישׁא אלא כד לא משׁגנ אידיהונ אכלינ לחמא [5]επειτα επερωτωσιν αυτον οι φαρισαιοι και οι γραμματεις δια τι οι μαθηται σου ου περιπατουσιν κατα την παραδοσιν των πρεσβυτερων αλλα ανιπτοις χερσιν εσθιουσιν τον αρτον
[6]הו דינ אמר להונ שׁפיר אתנבי עליכונ אשׁעיא נביא נסבי באפא איכ דכתיב דעמא הנא בספותה הו מיקר לי לבהונ דינ סגי רחיק מני [6]ο δε αποκριθεις ειπεν αυτοις οτι καλως προεφητευσεν ησαιας περι υμων των υποκριτων ως γεγραπται ουτος ο λαος τοις χειλεσιν με τιμα η δε καρδια αυτων πορρω απεχει απ εμου
[7]וסריקאית דחלינ לי כד מלפינ יולפנא דפוקדנא דבני אנשׁא [7]ματην δε σεβονται με διδασκοντες διδασκαλιας ενταλματα ανθρωπων
[8]שׁבקתונ גיר פוקדנא דאלהא ואחידינ אנתונ משׁלמנותא דבני אנשׁא מעמודיתא דכסא ודקסטא וסגיאתא אילינ דלהלינ דמינ [8]αφεντες γαρ την εντολην του θεου κρατειτε την παραδοσιν των ανθρωπων βαπτισμους ξεστων και ποτηριων και αλλα παρομοια τοιαυτα πολλα ποιειτε
[9]אמר להונ שׁפיר טלמינ אנתונ פוקדנא דאלהא דתקימונ משׁלמנותכונ [9]και ελεγεν αυτοις καλως αθετειτε την εντολην του θεου ινα την παραδοσιν υμων τηρησητε
[10]מושׁא גיר אמר דיקר לאבוכ ולאמכ ומנ דמצחא לאבא ולאמא מותא נמות [10]μωσης γαρ ειπεν τιμα τον πατερα σου και την μητερα σου και ο κακολογων πατερα η μητερα θανατω τελευτατω
[11]אנתונ דינ אמרינ אנתונ אנ נאמר גברא לאבוהי או לאמה קורבני מדמ דמני תאתר [11]υμεις δε λεγετε εαν ειπη ανθρωπος τω πατρι η τη μητρι κορβαν ο εστιν δωρον ο εαν εξ εμου ωφεληθης
[12]ולא שׁבקינ אנתונ לה דנעבד מדמ לאבוהי או לאמה [12]και ουκετι αφιετε αυτον ουδεν ποιησαι τω πατρι αυτου η τη μητρι αυτου
[13]ומסלינ אנתונ מלתא דאלהא מטל משׁלמנותא דאשׁלמתונ ודדמינ להלינ סגיאתא עבדינ אנתונ [13]ακυρουντες τον λογον του θεου τη παραδοσει υμων η παρεδωκατε και παρομοια τοιαυτα πολλα ποιειτε
[14]וקרא ישׁוע לכנשׁא כלה ואמר להונ שׁומעוני כלכונ ואסתכלו [14]και προσκαλεσαμενος παντα τον οχλον ελεγεν αυτοις ακουετε μου παντες και συνιετε
[15]לית מדמ דלבר מנ ברנשׁא הו ועאל לה דמשׁכח מסיב לה אלא מדמ דנפק מנה הו הו מסיב לבר אנשׁא [15]ουδεν εστιν εξωθεν του ανθρωπου εισπορευομενον εις αυτον ο δυναται αυτον κοινωσαι αλλα τα εκπορευομενα απ αυτου εκεινα εστιν τα κοινουντα τον ανθρωπον
[16]מנ דאית לה אדנא דנשׁמע נשׁמע [16]ει τις εχει ωτα ακουειν ακουετω
[17]כד דינ על ישׁוע לביתא מנ כנשׁא שׁאלוהי תלמידוהי על מתלא הו [17]και οτε εισηλθεν εις οικον απο του οχλου επηρωτων αυτον οι μαθηται αυτου περι της παραβολης
[18]אמר להונ הכנא אפ אנתונ עטלינ אנתונ לא ידעינ אנתונ דכל מדמ דמנ לבר עאל לבר אנשׁא לא משׁכח מסיב לה [18]και λεγει αυτοις ουτως και υμεις ασυνετοι εστε ου νοειτε οτι παν το εξωθεν εισπορευομενον εις τον ανθρωπον ου δυναται αυτον κοινωσαι
[19]דלא הוא ללבה עאל אלא לכרסה ומשׁתדא בתדכיתא דמדכיא כלה מאכולתא [19]οτι ουκ εισπορευεται αυτου εις την καρδιαν αλλ εις την κοιλιαν και εις τον αφεδρωνα εκπορευεται καθαριζον παντα τα βρωματα
[20]מדמ דינ דנפק מנ ברנשׁא הו הו מסיב לבר אנשׁא [20]ελεγεν δε οτι το εκ του ανθρωπου εκπορευομενον εκεινο κοινοι τον ανθρωπον
[21]מנ לגו גיר מנ לבא דבני אנשׁא נפקנ מחשׁבתא בישׁתא גורא זניותא גנבותא קטלא [21]εσωθεν γαρ εκ της καρδιας των ανθρωπων οι διαλογισμοι οι κακοι εκπορευονται μοιχειαι πορνειαι φονοι
[22]עלובותא בישׁותא נכלא צחנותא עינא בישׁתא גודפא שׁבהרנותא שׁטיותא [22]κλοπαι πλεονεξιαι πονηριαι δολος ασελγεια οφθαλμος πονηρος βλασφημια υπερηφανια αφροσυνη
[23]הלינ כלהינ בישׁתא מנ לגו הו נפקנ ומסיבנ לה לברנשׁא [23]παντα ταυτα τα πονηρα εσωθεν εκπορευεται και κοινοι τον ανθρωπον
[24]מנ תמנ קמ ישׁוע ואתא לתחומא דצור ודצידנ ועל לביתא חד ולא צבא הוא דאנשׁ נדע בה ולא אשׁכח דנטשׁא [24]και εκειθεν αναστας απηλθεν εις τα μεθορια τυρου και σιδωνος και εισελθων εις την οικιαν ουδενα ηθελεν γνωναι και ουκ ηδυνηθη λαθειν
[25]מחדא גיר שׁמעת אנתתא חדא מטלתה דאית הות לברתה רוחא טנפתא ואתת נפלת קדמ רגלוהי [25]ακουσασα γαρ γυνη περι αυτου ης ειχεν το θυγατριον αυτης πνευμα ακαθαρτον ελθουσα προσεπεσεν προς τους ποδας αυτου
[26]הי דינ אנתתא איתיה הות חנפתא מנ פוניקא דסוריא ובעיא הות מנה דנפק שׁאדא מנ ברתה [26]ην δε η γυνη ελληνις συροφοινισσα τω γενει και ηρωτα αυτον ινα το δαιμονιον εκβαλλη εκ της θυγατρος αυτης
[27]ואמר לה ישׁוע שׁבוקי לוקדמ דנסבעונ בניא לא הות גיר שׁפירא דנסב לחמא דבניא ונרמא לכלבא [27]ο δε ιησους ειπεν αυτη αφες πρωτον χορτασθηναι τα τεκνα ου γαρ καλον εστιν λαβειν τον αρτον των τεκνων και βαλειν τοις κυναριοις
[28]הי דינ ענת ואמרא לה אינ מרי אפ כלבא מנ תחית פתורא אכלינ פרתותא דבניא [28]η δε απεκριθη και λεγει αυτω ναι κυριε και γαρ τα κυναρια υποκατω της τραπεζης εσθιει απο των ψιχιων των παιδιων
[29]אמר לה ישׁוע זלי מטל הדא מלתא נפק לה שׁאדא מנ ברתכי [29]και ειπεν αυτη δια τουτον τον λογον υπαγε εξεληλυθεν το δαιμονιον εκ της θυγατρος σου
[30]ואזלת לביתה ואשׁכחת ברתה כד רמיא בערסא ונפיק מנה שׁאדה [30]και απελθουσα εις τον οικον αυτης ευρεν το δαιμονιον εξεληλυθος και την θυγατερα βεβλημενην επι της κλινης
[31]תוב נפק ישׁוע מנ תחומא דצור ודצידנ ואתא לימא דגלילא בתחומא דעסרת-מדינתא [31]και παλιν εξελθων εκ των οριων τυρου και σιδωνος ηλθεν προς την θαλασσαν της γαλιλαιας ανα μεσον των οριων δεκαπολεως
[32]ואיתיו לה חרשׁא חד פאקא ובעא הוו מנה דנסימ עלוהי אידא [32]και φερουσιν αυτω κωφον μογιλαλον και παρακαλουσιν αυτον ινα επιθη αυτω την χειρα
[33]ונגדה מנ כנשׁא בלחודוהי וארמי צבעתה באדנוהי ורק וקרב ללשׁנה [33]και απολαβομενος αυτον απο του οχλου κατ ιδιαν εβαλεν τους δακτυλους αυτου εις τα ωτα αυτου και πτυσας ηψατο της γλωσσης αυτου
[34]וחר בשׁמיא ואתתנח ואמר לה אתפתח [34]και αναβλεψας εις τον ουρανον εστεναξεν και λεγει αυτω εφφαθα ο εστιν διανοιχθητι
[35]ובה בשׁעתא אתפתח אדנוהי ואשׁתרי אסרא דלשׁנה ומלל פשׁיקאית [35]και ευθεως διηνοιχθησαν αυτου αι ακοαι και ελυθη ο δεσμος της γλωσσης αυτου και ελαλει ορθως
[36]וזהר אנונ דלאנשׁ לא נאמרונ וכמא דהו מזהר הוא להונ הנונ יתיר מכרזינ הוו [36]και διεστειλατο αυτοις ινα μηδενι ειπωσιν οσον δε αυτος αυτοις διεστελλετο μαλλον περισσοτερον εκηρυσσον
[37]ויתיראית מתדמרינ הוו ואמרינ דכל מדמ שׁפיר עבד לחרשׁא עבד דנשׁמעונ ודלא ממללינ דנמללונ [37]και υπερπερισσως εξεπλησσοντο λεγοντες καλως παντα πεποιηκεν και τους κωφους ποιει ακουειν και τους αλαλους λαλειν
Author: Stephanus (1550), with variants of Scrivener (1894)
Source: unbound.biola.edu
Top