«
Greek Textus Receptus (1550/1894)
TR GNT
Peshitta NT (1905)
PesNT(1905)
[1]και συναγονται προς αυτον οι φαρισαιοι και τινες των γραμματεων ελθοντες απο ιεροσολυμων [1]וכנשׁו לותה פרישׁא וספרא דאתו מנ אורשׁלמ
[2]και ιδοντες τινας των μαθητων αυτου κοιναις χερσιν τουτ εστιν ανιπτοις εσθιοντας αρτους εμεμψαντο [2]וחזו אנשׁינ מנ תלמידוהי דאכלינ לחמא כד לא משׁגנ אידיהונ ואתעדלו
[3]οι γαρ φαρισαιοι και παντες οι ιουδαιοι εαν μη πυγμη νιψωνται τας χειρας ουκ εσθιουσιν κρατουντες την παραδοσιν των πρεσβυτερων [3]כלהונ גיר יהודיא ופרישׁא אנ הו דבטילאית לא משׁיגינ אידיהונ לא לעסינ מטל דאחידינ משׁלמנותא דקשׁישׁא
[4]και απο αγορας εαν μη βαπτισωνται ουκ εσθιουσιν και αλλα πολλα εστιν α παρελαβον κρατειν βαπτισμους ποτηριων και ξεστων και χαλκιων και κλινων [4]ומנ שׁוקא אלא עמדינ לא לעסינ וסגיאתא אחרניתא אית אילינ דקבלו דנטרונ מעמודיתא דכסא ודקסטא ודמאני נחשׁא ודערסתא
[5]επειτα επερωτωσιν αυτον οι φαρισαιοι και οι γραμματεις δια τι οι μαθηται σου ου περιπατουσιν κατα την παραδοσιν των πρεσβυτερων αλλα ανιπτοις χερσιν εσθιουσιν τον αρτον [5]ושׁאלוהי ספרא ופרישׁא למנא תלמידיכ לא מהלכינ איכ משׁלמנותא דקשׁישׁא אלא כד לא משׁגנ אידיהונ אכלינ לחמא
[6]ο δε αποκριθεις ειπεν αυτοις οτι καλως προεφητευσεν ησαιας περι υμων των υποκριτων ως γεγραπται ουτος ο λαος τοις χειλεσιν με τιμα η δε καρδια αυτων πορρω απεχει απ εμου [6]הו דינ אמר להונ שׁפיר אתנבי עליכונ אשׁעיא נביא נסבי באפא איכ דכתיב דעמא הנא בספותה הו מיקר לי לבהונ דינ סגי רחיק מני
[7]ματην δε σεβονται με διδασκοντες διδασκαλιας ενταλματα ανθρωπων [7]וסריקאית דחלינ לי כד מלפינ יולפנא דפוקדנא דבני אנשׁא
[8]αφεντες γαρ την εντολην του θεου κρατειτε την παραδοσιν των ανθρωπων βαπτισμους ξεστων και ποτηριων και αλλα παρομοια τοιαυτα πολλα ποιειτε [8]שׁבקתונ גיר פוקדנא דאלהא ואחידינ אנתונ משׁלמנותא דבני אנשׁא מעמודיתא דכסא ודקסטא וסגיאתא אילינ דלהלינ דמינ
[9]και ελεγεν αυτοις καλως αθετειτε την εντολην του θεου ινα την παραδοσιν υμων τηρησητε [9]אמר להונ שׁפיר טלמינ אנתונ פוקדנא דאלהא דתקימונ משׁלמנותכונ
[10]μωσης γαρ ειπεν τιμα τον πατερα σου και την μητερα σου και ο κακολογων πατερα η μητερα θανατω τελευτατω [10]מושׁא גיר אמר דיקר לאבוכ ולאמכ ומנ דמצחא לאבא ולאמא מותא נמות
[11]υμεις δε λεγετε εαν ειπη ανθρωπος τω πατρι η τη μητρι κορβαν ο εστιν δωρον ο εαν εξ εμου ωφεληθης [11]אנתונ דינ אמרינ אנתונ אנ נאמר גברא לאבוהי או לאמה קורבני מדמ דמני תאתר
[12]και ουκετι αφιετε αυτον ουδεν ποιησαι τω πατρι αυτου η τη μητρι αυτου [12]ולא שׁבקינ אנתונ לה דנעבד מדמ לאבוהי או לאמה
[13]ακυρουντες τον λογον του θεου τη παραδοσει υμων η παρεδωκατε και παρομοια τοιαυτα πολλα ποιειτε [13]ומסלינ אנתונ מלתא דאלהא מטל משׁלמנותא דאשׁלמתונ ודדמינ להלינ סגיאתא עבדינ אנתונ
[14]και προσκαλεσαμενος παντα τον οχλον ελεγεν αυτοις ακουετε μου παντες και συνιετε [14]וקרא ישׁוע לכנשׁא כלה ואמר להונ שׁומעוני כלכונ ואסתכלו
[15]ουδεν εστιν εξωθεν του ανθρωπου εισπορευομενον εις αυτον ο δυναται αυτον κοινωσαι αλλα τα εκπορευομενα απ αυτου εκεινα εστιν τα κοινουντα τον ανθρωπον [15]לית מדמ דלבר מנ ברנשׁא הו ועאל לה דמשׁכח מסיב לה אלא מדמ דנפק מנה הו הו מסיב לבר אנשׁא
[16]ει τις εχει ωτα ακουειν ακουετω [16]מנ דאית לה אדנא דנשׁמע נשׁמע
[17]και οτε εισηλθεν εις οικον απο του οχλου επηρωτων αυτον οι μαθηται αυτου περι της παραβολης [17]כד דינ על ישׁוע לביתא מנ כנשׁא שׁאלוהי תלמידוהי על מתלא הו
[18]και λεγει αυτοις ουτως και υμεις ασυνετοι εστε ου νοειτε οτι παν το εξωθεν εισπορευομενον εις τον ανθρωπον ου δυναται αυτον κοινωσαι [18]אמר להונ הכנא אפ אנתונ עטלינ אנתונ לא ידעינ אנתונ דכל מדמ דמנ לבר עאל לבר אנשׁא לא משׁכח מסיב לה
[19]οτι ουκ εισπορευεται αυτου εις την καρδιαν αλλ εις την κοιλιαν και εις τον αφεδρωνα εκπορευεται καθαριζον παντα τα βρωματα [19]דלא הוא ללבה עאל אלא לכרסה ומשׁתדא בתדכיתא דמדכיא כלה מאכולתא
[20]ελεγεν δε οτι το εκ του ανθρωπου εκπορευομενον εκεινο κοινοι τον ανθρωπον [20]מדמ דינ דנפק מנ ברנשׁא הו הו מסיב לבר אנשׁא
[21]εσωθεν γαρ εκ της καρδιας των ανθρωπων οι διαλογισμοι οι κακοι εκπορευονται μοιχειαι πορνειαι φονοι [21]מנ לגו גיר מנ לבא דבני אנשׁא נפקנ מחשׁבתא בישׁתא גורא זניותא גנבותא קטלא
[22]κλοπαι πλεονεξιαι πονηριαι δολος ασελγεια οφθαλμος πονηρος βλασφημια υπερηφανια αφροσυνη [22]עלובותא בישׁותא נכלא צחנותא עינא בישׁתא גודפא שׁבהרנותא שׁטיותא
[23]παντα ταυτα τα πονηρα εσωθεν εκπορευεται και κοινοι τον ανθρωπον [23]הלינ כלהינ בישׁתא מנ לגו הו נפקנ ומסיבנ לה לברנשׁא
[24]και εκειθεν αναστας απηλθεν εις τα μεθορια τυρου και σιδωνος και εισελθων εις την οικιαν ουδενα ηθελεν γνωναι και ουκ ηδυνηθη λαθειν [24]מנ תמנ קמ ישׁוע ואתא לתחומא דצור ודצידנ ועל לביתא חד ולא צבא הוא דאנשׁ נדע בה ולא אשׁכח דנטשׁא
[25]ακουσασα γαρ γυνη περι αυτου ης ειχεν το θυγατριον αυτης πνευμα ακαθαρτον ελθουσα προσεπεσεν προς τους ποδας αυτου [25]מחדא גיר שׁמעת אנתתא חדא מטלתה דאית הות לברתה רוחא טנפתא ואתת נפלת קדמ רגלוהי
[26]ην δε η γυνη ελληνις συροφοινισσα τω γενει και ηρωτα αυτον ινα το δαιμονιον εκβαλλη εκ της θυγατρος αυτης [26]הי דינ אנתתא איתיה הות חנפתא מנ פוניקא דסוריא ובעיא הות מנה דנפק שׁאדא מנ ברתה
[27]ο δε ιησους ειπεν αυτη αφες πρωτον χορτασθηναι τα τεκνα ου γαρ καλον εστιν λαβειν τον αρτον των τεκνων και βαλειν τοις κυναριοις [27]ואמר לה ישׁוע שׁבוקי לוקדמ דנסבעונ בניא לא הות גיר שׁפירא דנסב לחמא דבניא ונרמא לכלבא
[28]η δε απεκριθη και λεγει αυτω ναι κυριε και γαρ τα κυναρια υποκατω της τραπεζης εσθιει απο των ψιχιων των παιδιων [28]הי דינ ענת ואמרא לה אינ מרי אפ כלבא מנ תחית פתורא אכלינ פרתותא דבניא
[29]και ειπεν αυτη δια τουτον τον λογον υπαγε εξεληλυθεν το δαιμονιον εκ της θυγατρος σου [29]אמר לה ישׁוע זלי מטל הדא מלתא נפק לה שׁאדא מנ ברתכי
[30]και απελθουσα εις τον οικον αυτης ευρεν το δαιμονιον εξεληλυθος και την θυγατερα βεβλημενην επι της κλινης [30]ואזלת לביתה ואשׁכחת ברתה כד רמיא בערסא ונפיק מנה שׁאדה
[31]και παλιν εξελθων εκ των οριων τυρου και σιδωνος ηλθεν προς την θαλασσαν της γαλιλαιας ανα μεσον των οριων δεκαπολεως [31]תוב נפק ישׁוע מנ תחומא דצור ודצידנ ואתא לימא דגלילא בתחומא דעסרת-מדינתא
[32]και φερουσιν αυτω κωφον μογιλαλον και παρακαλουσιν αυτον ινα επιθη αυτω την χειρα [32]ואיתיו לה חרשׁא חד פאקא ובעא הוו מנה דנסימ עלוהי אידא
[33]και απολαβομενος αυτον απο του οχλου κατ ιδιαν εβαλεν τους δακτυλους αυτου εις τα ωτα αυτου και πτυσας ηψατο της γλωσσης αυτου [33]ונגדה מנ כנשׁא בלחודוהי וארמי צבעתה באדנוהי ורק וקרב ללשׁנה
[34]και αναβλεψας εις τον ουρανον εστεναξεν και λεγει αυτω εφφαθα ο εστιν διανοιχθητι [34]וחר בשׁמיא ואתתנח ואמר לה אתפתח
[35]και ευθεως διηνοιχθησαν αυτου αι ακοαι και ελυθη ο δεσμος της γλωσσης αυτου και ελαλει ορθως [35]ובה בשׁעתא אתפתח אדנוהי ואשׁתרי אסרא דלשׁנה ומלל פשׁיקאית
[36]και διεστειλατο αυτοις ινα μηδενι ειπωσιν οσον δε αυτος αυτοις διεστελλετο μαλλον περισσοτερον εκηρυσσον [36]וזהר אנונ דלאנשׁ לא נאמרונ וכמא דהו מזהר הוא להונ הנונ יתיר מכרזינ הוו
[37]και υπερπερισσως εξεπλησσοντο λεγοντες καλως παντα πεποιηκεν και τους κωφους ποιει ακουειν και τους αλαλους λαλειν [37]ויתיראית מתדמרינ הוו ואמרינ דכל מדמ שׁפיר עבד לחרשׁא עבד דנשׁמעונ ודלא ממללינ דנמללונ
Author: Stephanus (1550), with variants of Scrivener (1894)
Source: unbound.biola.edu
Top