|
[1]Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
[2]amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
[3]qui tegis aquis superiora ejus; qui ponis nubem ascensum tuum, qui ambulas super pennas ventorum;
[4]qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
[5]Qui fundasti terram super stabilitatem suam, non inclinabitur in sæculum sæculi.
[6]Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.
[7]Ab increpatione tua fugient, a voce tonitrui tui formidabunt.
[8]Ascendunt montes, et descendunt campi in locum quem fundasti eis.
[9]Terminum posuisti quem non transgredientur; neque convertentur operire terram.
[10]Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.
[11]Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.
[12]Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.
[13]Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra;
[14]producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum: ut educas panem de terra.
[15]Et vinum lætificet cor hominis; ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
[16]Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit;
[17]illic passeres nidificabunt, herodii domus dux est eorum;
[18]montes excelsi cervis, petra refugium herinaciis.
[19]Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.
[20]Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ;
[21]catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
[22]Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
[23]Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
[24]Quam magnificata sunt opera tua, Domine ! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua.
[25]Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus, animalia pusilla cum magnis.
[26]Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei.
[27]Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
[28]Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
[29]Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
[30]Emittes spiritum tuum, et creabuntur; et renovabis faciem terræ.
[31]Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis.
[32]Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant.
[33]Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum.
[34]Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino.
[35]Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.
|