|
[1]In finem. Psalmus David, pro extasi.
[2]In te, Domine, speravi; non confundar in æternum; in justitia tua libera me.
[3]Inclina ad me aurem tuam; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias:
[4]quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu; et propter nomen tuum deduces me et enutries me.
[5]Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus.
[6]In manus tuas commendo spiritum meum; redemisti me, Domine Deus veritatis.
[7]Odisti observantes vanitates supervacue; ego autem in Domino speravi.
[8]Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; salvasti de necessitatibus animam meam.
[9]Nec conclusisti me in manibus inimici; statuisti in loco spatioso pedes meos.
[10]Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.
[11]Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea; et ossa mea conturbata sunt.
[12]Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis; qui videbant me foras fugerunt a me.
[13]Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde. Factus sum tamquam vas perditum;
[14]quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt.
[15]Ego autem in te speravi, Domine; dixi: Deus meus es tu;
[16]in manibus tuis sortes meæ: eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.
[17]Illustra faciem tuam super servum tuum; salvum me fac in misericordia tua.
[18]Domine, non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum;
[19]muta fiant labia dolosa, quæ loquuntur adversus justum iniquitatem, in superbia, et in abusione.
[20]Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine, quam abscondisti timentibus te ! Perfecisti eis qui sperant in te, in conspectu filiorum hominum.
[21]Abscondes eos in abscondito faciei tuæ, a conturbatione hominum; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.
[22]Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.
[23]Ego autem dixi in excessu mentis meæ: Projectus sum a facie oculorum tuorum: ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.
[24]Diligite Dominum, omnes sancti ejus, quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam.
[25]Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino.
|