|
[1]In finem. Psalmus David,
[2]cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee.
[3]Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
[4]Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.
[5]Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.
[6]Tibi soli peccavi, et malum coram te feci; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris.
[7]Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea.
[8]Ecce enim veritatem dilexisti; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
[9]Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem dealbabor.
[10]Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata.
[11]Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele.
[12]Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis.
[13]Ne projicias me a facie tua, et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
[14]Redde mihi lætitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me.
[15]Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.
[16]Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ, et exsultabit lingua mea justitiam tuam.
[17]Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem tuam.
[18]Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique; holocaustis non delectaberis.
[19]Sacrificium Deo spiritus contribulatus; cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.
[20]Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut ædificentur muri Jerusalem.
[21]Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta; tunc imponent super altare tuum vitulos.
|