|
[1]Intellectus Asaph. Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ?
[2]Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo.
[3]Leva manus tuas in superbias eorum in finem. Quanta malignatus est inimicus in sancto !
[4]Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ; posuerunt signa sua, signa;
[5]et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus
[6]exciderunt januas ejus in idipsum; in securi et ascia dejecerunt eam.
[7]Incenderunt igni sanctuarium tuum, in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.
[8]Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.
[9]Signa nostra non vidimus; jam non est propheta; et nos non cognoscet amplius.
[10]Usquequo, Deus, improperabit inimicus? irritat adversarius nomen tuum in finem?
[11]Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem?
[12]Deus autem rex noster ante sæcula, operatus est salutem in medio terræ.
[13]Tu confirmasti in virtute tua mare; contribulasti capita draconum in aquis.
[14]Tu confregisti capita draconis; dedisti eum escam populis Æthiopum.
[15]Tu dirupisti fontes et torrentes; tu siccasti fluvios Ethan.
[16]Tuus est dies, et tua est nox; tu fabricatus es auroram et solem.
[17]Tu fecisti omnes terminos terræ; æstatem et ver tu plasmasti ea.
[18]Memor esto hujus, inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum.
[19]Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
[20]Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.
[21]Ne avertatur humilis factus confusus; pauper et inops laudabunt nomen tuum.
[22]Exsurge, Deus, judica causam tuam; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die.
[23]Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum: superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.
|