|
[1]Psalmus ipsi David, quarta sabbati. Deus ultionum Dominus; Deus ultionum libere egit.
[2]Exaltare, qui judicas terram, redde retributionem superbis.
[3]Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores gloriabuntur?
[4]effabuntur et loquentur iniquitatem, loquentur omnes qui operantur injustitiam?
[5]Populum tuum, Domine, humiliaverunt; et hæreditatem tuam vexaverunt.
[6]Viduam et advenam interfecerunt, et pupillos occiderunt.
[7]Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Jacob.
[8]Intelligite, insipientes in populo; et stulti, aliquando sapite.
[9]Qui plantavit aurem non audiet? aut qui finxit oculum non considerat?
[10]Qui corripit gentes non arguet, qui docet hominem scientiam?
[11]Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.
[12]Beatus homo quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum;
[13]ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea.
[14]Quia non repellet Dominus plebem suam, et hæreditatem suam non derelinquet:
[15]Quoadusque justitia convertatur in judicium, et qui juxta illam omnes qui recto sunt corde.
[16]Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?
[17]Nisi quia Dominus adjuvit me, paulo minus habitasset in inferno anima mea.
[18]Si dicebam: Motus est pes meus, misericordia tua, Domine, adjuvabat me.
[19]Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.
[20]Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis, qui fingis laborem in præcepto?
[21]Captabunt in animam justi, et sanguinem innocentem condemnabunt.
[22]Et factus est mihi Dominus in refugium, et Deus meus in adjutorium spei meæ.
[23]Et reddet illis iniquitatem ipsorum, et in malitia eorum disperdet eos; disperdet illos Dominus Deus noster.
|