[1]Tædet animam meam vitæ meæ; dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animæ meæ. [2]Dicam Deo: Noli me condemnare; indica mihi cur me ita judices. [3]Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves? [4]Numquid oculi carnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu videbis? [5]Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora, [6]ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris, [7]et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere? [8]Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu; et sic repente præcipitas me? [9]Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me. [10]Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti? [11]Pelle et carnibus vestisti me; ossibus et nervis compegisti me. [12]Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum. [13]Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris. [14]Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris? [15]Et si impius fuero, væ mihi est; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria. [16]Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias. [17]Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me. [18]Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret ! [19]Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum. [20]Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? Dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum; [21]antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine: [22]terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo: sed sempiternus horror inhabitat.
Credit

Source: unbound.biola.edu
Top