«
Vulgata Clementina (1592)
Vul
Aleppo Codex (~920)
Alep
[1]Hæc quoque lex hostiæ pro delicto, Sancta sanctorum est: [1]וזאת תורת האשם קדש קדשים הוא
[2]idcirco ubi immolabitur holocaustum, mactabitur et victima pro delicto: sanguis ejus per gyrum altaris fundetur. [2]במקום אשר ישחטו את העלה ישחטו את האשם ואת דמו יזרק על המזבח סביב
[3]Offerent ex ea caudam et adipem qui operit vitalia: [3]ואת כל חלבו יקריב ממנו־את האליה ואת החלב המכסה את הקרב
[4]duos renunculos, et pinguedinem quæ juxta ilia est, reticulumque jecoris cum renunculis. [4]ואת שתי הכלית ואת החלב אשר עליהן אשר על הכסלים ואת היתרת על הכבד על הכלית יסירנה
[5]Et adolebit ea sacerdos super altare: incensum est Domini pro delicto. [5]והקטיר אתם הכהן המזבחה אשה ליהוה אשם הוא
[6]Omnis masculus de sacerdotali genere, in loco sancto vescetur his carnibus, quia Sanctum sanctorum est. [6]כל זכר בכהנים יאכלנו במקום קדוש יאכל קדש קדשים הוא
[7]Sicut pro peccato offertur hostia, ita et pro delicto: utriusque hostiæ lex una erit: ad sacerdotem, qui eam obtulerit, pertinebit. [7]כחטאת כאשם־תורה אחת להם הכהן אשר יכפר בו לו יהיה
[8]Sacerdos qui offert holocausti victimam, habebit pellem ejus. [8]והכהן־המקריב את עלת איש עור העלה אשר הקריב לכהן לו יהיה
[9]Et omne sacrificium similæ, quod coquitur in clibano, et quidquid in craticula, vel in sartagine præparatur, ejus erit sacerdotis a quo offertur: [9]וכל מנחה אשר תאפה בתנור וכל נעשה במרחשת ועל מחבת־לכהן המקריב אתה לו תהיה
[10]sive oleo conspersa, sive arida fuerint, cunctis filiis Aaron mensura æqua per singulos dividetur. [10]וכל מנחה בלולה בשמן וחרבה־לכל בני אהרן תהיה איש כאחיו
[11]Hæc est lex hostiæ pacificorum quæ offertur Domino. [11]וזאת תורת זבח השלמים אשר יקריב ליהוה
[12]Si pro gratiarum actione oblatio fuerit, offerent panes absque fermento conspersos oleo, et lagana azyma uncta oleo, coctamque similam, et collyridas olei admistione conspersas: [12]אם על תודה יקריבנו־והקריב על זבח התודה חלות מצות בלולת בשמן ורקיקי מצות משחים בשמן וסלת מרבכת חלת בלולת בשמן
[13]panes quoque fermentatos cum hostia gratiarum, quæ immolatur pro pacificis: [13]על חלת לחם חמץ יקריב קרבנו על זבח תודת שלמיו
[14]ex quibus unus pro primitiis offeretur Domino, et erit sacerdotis qui fundet hostiæ sanguinem, [14]והקריב ממנו אחד מכל קרבן תרומה ליהוה לכהן הזרק את דם השלמים־לו יהיה
[15]cujus carnes eadem comedentur die, nec remanebit ex eis quidquam usque mane. [15]ובשר זבח תודת שלמיו־ביום קרבנו יאכל לא יניח ממנו עד בקר
[16]Si voto, vel sponte quispiam obtulerit hostiam, eadem similiter edetur die: sed et si quid in crastinum remanserit, vesci licitum est: [16]ואם נדר או נדבה זבח קרבנו־ביום הקריבו את זבחו יאכל וממחרת והנותר ממנו יאכל
[17]quidquid autem tertius invenerit dies, ignis absumet. [17]והנותר מבשר הזבח־ביום השלישי באש ישרף
[18]Si quis de carnibus victimæ pacificorum die tertio comederit, irrita fiet oblatio, nec proderit offerenti: quin potius quæcumque anima tali se edulio contaminaverit, prævaricationis rea erit. [18]ואם האכל יאכל מבשר זבח שלמיו ביום השלישי לא ירצה־המקריב אתו לא יחשב לו פגול יהיה והנפש האכלת ממנו עונה תשא
[19]Caro, quæ aliquid tetigerit immundum, non comedetur, sed comburetur igni: qui fuerit mundus, vescetur ex ea. [19]והבשר אשר יגע בכל טמא לא יאכל־באש ישרף והבשר־כל טהור יאכל בשר
[20]Anima polluta quæ ederit de carnibus hostiæ pacificorum, quæ oblata est Domino, peribit de populis suis. [20]והנפש אשר תאכל בשר מזבח השלמים אשר ליהוה וטמאתו עליו־ונכרתה הנפש ההוא מעמיה
[21]Et quæ tetigerit immunditiam hominis, vel jumenti, sive omnis rei quæ polluere potest, et comederit de hujuscemodi carnibus, interibit de populis suis. [21]ונפש כי תגע בכל טמא בטמאת אדם או בבהמה טמאה או בכל שקץ טמא ואכל מבשר זבח השלמים אשר ליהוה־ונכרתה הנפש ההוא מעמיה
[22]Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: [22]וידבר יהוה אל משה לאמר
[23]Loquere filiis Israël: Adipem ovis, et bovis, et capræ non comedetis. [23]דבר אל בני ישראל לאמר כל חלב שור וכשב ועז־לא תאכלו
[24]Adipem cadaveris morticini, et ejus animalis, quod a bestia captum est, habebitis in varios usus. [24]וחלב נבלה וחלב טרפה יעשה לכל מלאכה ואכל לא תאכלהו
[25]Si quis adipem, qui offerri debet in incensum Domini, comederit, peribit de populo suo. [25]כי כל אכל חלב מן הבהמה אשר יקריב ממנה אשה ליהוה־ונכרתה הנפש האכלת מעמיה
[26]Sanguinem quoque omnis animalis non sumetis in cibo, tam de avibus quam de pecoribus. [26]וכל דם לא תאכלו בכל מושבתיכם לעוף ולבהמה
[27]Omnis anima, quæ ederit sanguinem, peribit de populis suis. [27]כל נפש אשר תאכל כל דם־ונכרתה הנפש ההוא מעמיה
[28]Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: [28]וידבר יהוה אל משה לאמר
[29]Loquere filiis Israël, dicens: Qui offert victimam pacificorum Domino, offerat simul et sacrificium, id est, libamenta ejus. [29]דבר אל בני ישראל לאמר המקריב את זבח שלמיו ליהוה־יביא את קרבנו ליהוה מזבח שלמיו
[30]Tenebit manibus adipem hostiæ, et pectusculum: cumque ambo oblata Domino consecraverit, tradet sacerdoti, [30]ידיו תביאינה את אשי יהוה את החלב על החזה יביאנו־את החזה להניף אתו תנופה לפני יהוה
[31]qui adolebit adipem super altare, pectusculum autem erit Aaron et filiorum ejus. [31]והקטיר הכהן את החלב המזבחה והיה החזה לאהרן ולבניו
[32]Armus quoque dexter de pacificorum hostiis cedet in primitias sacerdotis. [32]ואת שוק הימין תתנו תרומה לכהן מזבחי שלמיכם
[33]Qui obtulerit sanguinem et adipem filiorum Aaron, ipse habebit et armum dextrum in portione sua. [33]המקריב את דם השלמים ואת החלב־מבני אהרן לו תהיה שוק הימין למנה
[34]Pectusculum enim elevationis, et armum separationis, tuli a filiis Israël de hostiis eorum pacificis, et dedi Aaron sacerdoti, et filiis ejus, lege perpetua, ab omni populo Israël. [34]כי את חזה התנופה ואת שוק התרומה לקחתי מאת בני ישראל מזבחי שלמיהם ואתן אתם לאהרן הכהן ולבניו לחק עולם מאת בני ישראל
[35]Hæc est unctio Aaron et filiorum ejus in cæremoniis Domini die qua obtulit eos Moyses, ut sacerdotio fungerentur, [35]זאת משחת אהרן ומשחת בניו מאשי יהוה ביום הקריב אתם לכהן ליהוה
[36]et quæ præcepit eis dari Dominus a filiis Israël religione perpetua in generationibus suis. [36]אשר צוה יהוה לתת להם ביום משחו אתם מאת בני ישראל־חקת עולם לדרתם
[37]Ista est lex holocausti, et sacrificii pro peccato atque delicto, et pro consecratione et pacificorum victimis, [37]זאת התורה לעלה למנחה ולחטאת ולאשם ולמלואים־ולזבח השלמים
[38]quam constituit Dominus Moysi in monte Sinai, quando mandabit filiis Israël ut offerrent oblationes suas Domino in deserto Sinai. [38]אשר צוה יהוה את משה בהר סיני ביום צותו את בני ישראל להקריב את קרבניהם ליהוה־במדבר סיני
Source: unbound.biola.edu
Source: unbound.biola.edu
Top